zaterdag 26 november 2016

Luctor D1 doet kampioenskandidaat Alcides blozen

Voor de laatste wedstrijd in de eerste seizoenshelft reisde Luctor D1 af naar Drenthe waar het mocht aantreden tegen Alcides uit Meppel. Van te voren was er stiekem gehoopt op een stunt door coach Robbie en zijn jongens maar toen de wedstrijd eenmaal bezig was, beseften ze dat ze een uitgelezen mogelijkheid hadden om de nummer 2 van de competitie op een smadelijke nederlaag te trakteren. Luctor kreeg genoeg kansen maar wist slechts één keer het net te vinden. Dit kwam ze duur te staan want een paar foutjes achterin werden genadeloos afgestraft door Alcides. Hiermee kroop de Drentse kampioenskandidaat van de Derde Divisie door het oog van de naald en bleef Luctor met lege handen. Ontzettend jammer want het kreeg zo één en misschien wel drie punten te weinig. Eindstand 2-1.


Glenn scoort de gelijkmaker

Van alle tegenstanders van Luctor D1 in de Derde Divisie G, kwam Alcides uit Meppel als laatste aan de beurt. En dat was niet de minste. Een blik op de stand leerde dat de thuisclub in de eerste seizoenshelft liefst 15 punten meer had verzameld dan Luctor. Het had zelfs het onverslaanbaar geachte DZC weten te kloppen waardoor deze twee teams in verliespunten op gelijke hoogte stonden.
En alsof dat nog niet genoeg was, had Alcides vorige week het regioselectieteam van SC Heerenveen D1 op 3-3 weten te houden. Daar kon promovendus Luctor met acht eerstejaarspupillen alleen maar van dromen.

Toch was coach Robbie niet van plan om zijn ploeg naar de slachtbank te laten leiden. Vlak voor het vertrek van de supporterskaravaan op Sportpark De Horst lichtte hij alvast een tipje van de sluier op van zijn tactische bespreking. Het was zaak om de ruimtes klein te houden en in de omschakeling gewoon aan te vallen en te blijven voetballen. Deze woorden konden de jongens tijdens de reis naar Drenthe nog eens goed laten bezinken, want Meppel lag niet om de hoek.

De reis er naartoe verliep niet zonder incidenten. Het begon al met een autobrand op de N36 bij Vriezenveen. De papa van Ryan twijfelde nog even of hij moest stoppen, maar zonder brandblusser was er weinig aan te beginnen. Het bestelbusje brandde helemaal uit. Even later splitste de supporterskaravaan zich in twee groepen. De papa van Sil (die de supporterskaravaan tot dat moment aanvoerde) en zijn bijrijdster (mama van Chiel) kozen voor een alternatieve route die door de meeste andere auto's genegeerd werd. De papa van Ryan en zijn co-piloot (papa van Teun) volgden hen wel en probeerden de papa van Sil nog gauw te signaleren dat hij de autoweg weer op moest, maar deze gaf geen krimp. "De mama van Chiel zal de kaart wel lezen" dacht de papa van Teun. Uiteindelijk bleek de schade mee te vallen. Ze kwamen zo'n twee minuten later aan dan de rest op Sportpark Ezinge.

Het complex van MVV Alcides was zo te zien al aardig op leeftijd. De kantine had al een opknapbeurt gehad maar de tribune - die wel dertig meter van het veld af stond - kon ook wel een likje verf gebruiken. Samen met het koude mistige weer, deed het daarom een beetje troosteloos aan.

Koud en mistig tijdens de warming-up
Even opwarmen binnen met een lekker balletje gehakt was er voor de fijnproevers van Luctor (en dat zijn er een hoop, weet u nog?) ook niet bij, want vanwege een technische storing was de warme kaart beperkt tot tosti's. Gelukkig was er wel warme koffie.

Dan nu naar de wedstrijd. Deze bleek zich volgens een heel ander scenario te voltrekken dan dat de meesten zich hadden voorgesteld. De eerste minuten waren nogal aftastend van beide zijden, waarin niet veel gebeurde. Wat wel opviel was dat het spel zich voornamelijk op de helft van Alcides afspeelde. De supporters van Luctor keken elkaar aan. "Stond deze ploeg bovenaan?" Die indruk maakten ze in ieder geval niet. De eerste grote kans was dan ook voor de bezoekers toen Casey met een mooie voorzet Teun in stelling bracht. De linksbuiten was voor zijn bewaker weggesprongen maar raakte de lastige hoge bal net niet helemaal lekker. Hierdoor hoefde de Meppeler keeper zich niet tot het uiterste te rekken om de bal te keren.

Teun test de keeper van Alcides met een volley
Het waarschuwingsschot van Luctor bleek een voorbode van een onverwacht gelijkopgaande wedstrijd te zijn. Alcides kwam geen moment lekker in het spel. Dit was ook de verdienste van Luctor, maar de bezoekers leken niet echt te beseffen dat er vandaag echt wat te halen was in Meppel. Ze speelden alsof ze een gelijkspel moesten verdedigen, maar hadden niet door dat ze voor de winst moesten gaan.
Alcides had die intentie wel, ondanks hun fletse spel. Dat was te zien toen Luctor voor het eerst achterin bij een terugspeelbal de fout in ging. De rechtsvoor van Alcides kwam zo heel simpel in balbezit en verraste Tom, die ver voor zijn goal stond, met een mooie boogbal. Tot dat moment had Alcides nog helemaal niets laten zien wat op een aanval leek maar het stond wel gewoon 1-0.

Daarna was Alcides een paar keer wat vaker in de buurt van de Luctorgoal te vinden maar eigenlijk werd het nooit echt gevaarlijk voor Tom. De beste kansen bleven komen voor Luctor. Teun kreeg zijn tweede kans na een mooie dieptepass van Glenn. Vanaf de punt van het strafschopgebied wilde de blonde linkspoot de uitkomende keeper met een lob te slim af zijn, maar helaas schoot hij naast.



Vlak voor rust had Glenn de gelijkmaker op zijn schoen toen hij de voorzet uit een vrije trap van Robin tegen de onderkant van de lat werkte. Tot opluchting van de geslagen Alcideskeeper stuitte de bal vlak voor de doellijn weer het veld in. Maar het was nog niet gedaan. Hij zag Casey op zich afkomen en nu was het een kwestie wie het eerst bij de bal was. Dat was Casey, alleen had de bal een lastige stuit waardoor deze als een hete aardappel van hem af hobbelde. Een 100% kans maar weer geen goal.






En toen was het rust. De fans van Luctor en Alcides moesten even bijkomen. Dit hadden ze niet verwacht. De bezoekers gingen hoopvol de kantine in voor een kopje koffie. In de tweede helft moest Luctor het maar eens laten zien. Dat duurde niet lang want de scheidsrechter had nog niet gefloten voor de aftrap of Robin had al bijna de gelijkmaker gemaakt.


Hij kon na een pass van Casey vrij op de goal aflopen. Helaas miste zijn schot overtuiging en werd de bal gekeerd door de Alcideskeeper.

De kopbal van Glenn stuitert in de goal
In de tegenaanval verdubbelde Alcides bijna zijn voorsprong maar Tom kwam goed zijn doel uit waardoor de kleine Drentse aanvaller de bal naast de linkerpaal schoot. Het werd nu meer een open wedstrijd maar de grootste kansen bleven komen voor Luctor. Halverwege de tweede helft gebeurde eindelijk wat al een tijdje in de lucht hing. Ryan verlengde een bal zonder te kijken ineens door op Casey. De rechtsbuiten sprintte van zijn man weg en gaf een afgemeten voorzet die door Glenn met enig fortuin over de keeper van Alcides werd gekopt. Even leek de bal net als in de eerste helft via onderkantje lat weer mis te gaan, maar nu viel hij precies achter de lijn in het doel.

De 1-1 was meer dan verdiend.
Alcides was even van slag en Luctor rook bloed. Bijna deelde Glenn ook nog de genadeklap uit toen hij na weer een goede aanval kon uithalen voor een schot. De keeper van Alcides kon met een uiterste krachtsinspanning de bal met zijn vingertoppen over de lat wippen.


De oeehs en aaahs waren niet van de lucht. Zou het dan gaan gebeuren voor Luctor? Zou het voor de grootste stunt van het seizoen gaan zorgen door kampioenskandidaat Alcides in eigen huis te kloppen? Het had zomaar gekund. Maar het gebeurde niet. Alcides ontworstelde zich uit de wurgreep van Luctor en ging weer beter spelen. Voor het eerst zag je een paar aanvallen van het team uit Meppel die ergens op leken. En uit een van die aanvallen scoorde het de 2-1. Eigenlijk veel te gemakkelijk want de verdediging van Luctor legde de aanvaller van Alcides die scoorde eigenlijk geen stroobred in de weg.

In de slotfase probeerde Robbie met Rogelio voorin het naderende onheil nog af te wenden maar tevergeefs. Het kaarsje van het moegestreden Luctor ging langzaam uit. Toen de scheidsrechter affloot was het resultaat zoals verwacht een overwinning voor Alcides. Maar wat was Luctor er vandaag dichtbij geweest. Opnieuw had het laten zien dat het niets hoeft te vrezen van de grote jongens in deze competitie. Bovendien staat het nog steeds op een plek die recht geeft op directe handhaving, precies op de helft van het seizoen. Dat is eigenlijk best een groot compliment waard.

zaterdag 19 november 2016

Draak van een wedstrijd, maar Luctor D1 is wel door in de beker

Luctor D1 beleeft een echt bekerseizoen. In de competitie is het nog zwoegen, maar in de beker vallen de kwartjes vooralsnog allemaal de goede kant op. Ook tegen het grote HHC uit Hardenberg trok het team van coach Robbie aan het langste eind, al heeft het daar lange tijd niet naar uitgezien. De wedstrijd was als schouwspel van een bedenkelijk niveau. Beide teams konden voorin geen potten breken of zo u wilt, waren het beide achterhoedes vandaag die uitblonken. Echte grote uitgespeelde kansen waren op de vingers van één hand te tellen. Voor rust was Luctor de dominante partij, maar het miste voorin de klasse om HHC in verlegenheid te brengen. In de tweede helft waren de rollen omgedraaid. De bezoekers drukten Luctor terug op eigen helft maar als het echt hachelijk leek te worden was er steeds wel weer een Luctorverdediger die voorkwam dat HHC de trekker kon overhalen. Zo leek iedereen zich op te maken voor een penalty shoot-out. Tot vijf minuten voor tijd. Casey werd op (of over?) de rand van buitenspel door Sil de diepte ingestuurd. De grensrechter vlagte maar de scheidsrechter liet doorspelen want hij zag op Casey op het moment van spelen op één lijn met zijn man staan. Hoe het ook zij, Luctor speelde hieruit zijn beste aanval van de wedstrijd. Dylan werd perfect aangespeeld door Casey en haalde uit. De keeper wist dit schot met veel moeite te pareren maar Teun was goed meegelopen en kon de terugvallende bal simpel binnentikken. Hiermee was de wedstrijd gespeeld. Een lelijke overwinning, maar die tellen ook. Het bekeravontuur van Luctor D1 is nog niet ten einde.


In de aanloop naar de wedstrijd was iedereen nog hoopvol gestemd. De fans konden op het gemak naar de wedstrijd toeleven want de aftrap stond pas om kwart voor één gepland. Lekker uitslapen, gezamenlijk ontbijtje, krantje lezen in de badjas, het leek wel zondag.

Ook tijdens de tactische bespreking van Robbie met zijn jongens zat de stemming er nog goed in. Alhoewel, misschien wel iets te goed vond Robbie, want niet iedereen had zijn hoofd bij de wedstrijd. Er werd gedold met halfvolle waterflesjes - dat omgooien van die waterflesjes zou verboden moeten worden - maar met een goede peptalk hoopte de coach iedereen weer bij de les te krijgen. Zo prikkelde hij Teun (als een tovenaar uit een oud sprookje) met een voorspelling dat de frêle linksbuiten vandaag zou scoren. Daarnaast legde hij uit dat HHC een team was dat het niet moest hebben van de beuk erin, maar van mooi verzorgd voetbal. Het stond derde in de Hoofdklasse. Allesbehalve een eitje dus. Al moet worden gezegd, dat veel jongens uit de D1 in het verleden goede ervaringen hebben gehad met wedstrijden tegen de Hardenbergse topclub.



In de eerste helft was het van Luctorkant nog wel enigszins om aan te zien. De thuisploeg was voor rust het gevaarlijkst, maar wel veel te slap in de afwerking. Als Casey en Ryan iets meer rust en koelbloedigheid hadden getoond, dan had het zomaar 3-0 kunnen staan. Niet dat dat verdiend was geweest, want het voetbal was nogal povertjes. Dat gold nog meer voor HHC dat slechts sporadisch voor het doel van Tom was te bekennen. Dit was ook de verdienste van de backs Chiel en Wout die vandaag hun directe tegenstanders in hun broekzak hadden. Dat was fijn. Want als het aanvallend stroef loopt dan is het een hele geruststelling dat je achterin een paar jongens hebt die de tegenstander strak op de huid zitten. En dat deden ze, zonder franje, maar o zo effectief.


Voor liefhebbers van verdedigen was er dan ook genoeg te genieten vandaag. De fans van creatief aanvalsvoetbal hadden beter thuis kunnen blijven want dat was net zo zeldzaam als vers getapt bier in de kantine van De Horst (De koeling van de tapinstallatie was namelijk stuk gegaan).  Hoe langer de wedstrijd duurde, hoe meer het duidelijk werd dat het team dat het eerst zou scoren, ook zou gaan winnen.

Dat leek na rust trouwens lange tijd HHC te zijn want de bezoekers kwamen een stuk beter uit de kleedkamer dan Luctor. Misschien lag het aan hun brede selectie met liefst 5(!) wissels, want het spel speelde zich nu voornamelijk af op Luctorhelft. HHC oogde ineens veel frisser dan Luctor, dat in de tweede helft een beetje achter de feiten aan liep. Tom moest nu een paar keer zijn lijnkeeperskwaliteiten tonen en ook de lange uitgestrekte benen van Robin en Glenn kwamen een paar keer net op tijd om HHC het scoren te beletten.



Luctor speelde na rust op zijn Italiaans. Het gaf de tegenstander het gevoel dat ze de betere waren, maar de "Azurri" hielden de boel, als het er op aankwam, potdicht. In Italië malen ze niet om een potje betonvlechtvoetbal, maar in Nederland krijg je er de handjes niet mee op elkaar. Ook niet bij Luctor. De wedstrijd leek zo op een bloedeloze 0-0 uit te draaien maar vijf minuten voor tijd viel er toch nog uit het niets een doelpunt.

Casey leek te worden teruggevlagd voor buitenspel toen hij in de diepte werd aangespeeld door Sil. De scheidsrechter zag echter een aarzeling bij de grensrechter voor hij de vlag omhoog stak en meende zelf te hebben gezien dat Casey op het moment van spelen niet buitenspel stond. Hij liet de aanval doorgaan. Het werd meteen de mooiste actie van de wedstrijd. Casey ontdeed zich van zijn directe bewaker en speelde Dylan perfect aan die oog in oog kwam met de HHC-goalie. Zijn schot kon met moeite gepareerd worden maar Teun die slim was meegelopen op links kreeg de bal in de rebound zo in de schoot geworpen. De blonde linkspoot hield zijn hoofd koel en schoot de bal beheerst binnen: 1-0!





De treffer werd hartstochtelijk (ook op zijn Italiaans) gevierd door Teun en zijn medespelers, want ze wisten zeker dat dit de beslissing was. Teun toonde dat hij uit het ware Luctorhout gesneden was toen hij al rennend het logo op zijn borst vaspakte om, trots als hij was, de Luctorleeuw een dikke pakkerd te geven. Dit mooie respectvolle gebaar van het jonge ventje, deed de Luctorharten aan de kant gloeien.





En zo kreeg een draak van een wedstrijd toch nog een sprookjesachtig einde. De voorspelling van tovenaar Robbie was uitgekomen. Teun had gescoord, Luctor D1 was door in de beker en ze voetbalden nog lang en gelukkig.


zaterdag 12 november 2016

Slordig Luctor D1 krijgt deksel op de neus

In de Derde Divsie G probeerde Luctor D1 de goede lijn van de laatste weken voort te zetten in de thuiswedstrijd tegen Excelsior'31. Het team van de Rijssense megaclub stond weliswaar een stuk hoger op de ranglijst, maar tegen DZOH had Luctor bewezen dat het ook kon winnen van de grote jongens in deze competitie. In de eerste helft zag het er ook lange tijd naar uit dat Luctor andermaal voor een stunt zou kunnen zorgen. Weliswaar creëerde Excelsior een aantal mogelijkheden vanuit beter verzorgd veldspel, maar het was Luctor dat met flitsende aanvallen veruit het gevaarlijkst was. Een half dozijn kansen werd om zeep geholpen. Luctor had al met een korfbalstand op voorsprong kunnen staan, maar toen de scheidsrechter floot voor rust stond het nog steeds 0-0. Je had in de pauze het gevoel dat het team dat de eerste goal maakte, de wedstrijd ook ging winnen. In de tweede helft leek Casey de ban te gaan breken voor de thuisploeg, maar zijn diagonale schot ging net over. En als je ze zelf niet maakt... Je kon er op wachten want halverwege de tweede helft kreeg Luctor het deksel op de neus. Excelsior kwam steeds beter in de wedstrijd en scoorde uit een klutssituatie die net achter de lijn werd gekeerd door Tom. Toen de Rijssenaren daarna ook nog snel hun voorsprong verdubbelden na onoplettendheid van de Luctorverdediging was de wedstrijd gespeeld. De thuisploeg probeerde met Rogelio voorin om nog voor een kentering te zorgen, maar het was Excelsior dat in de slotfase de wedstrijd op slot gooide en een geflatteerde 0-3 op het bord zette.


Dan verwacht u nu als trouwe lezer van Ik worstel en kom boven hier het uitgebreide verslag van de wedstrijd Luctor D1 - Excelsior'31. Helaas moet u hiervoor nog even geduld hebben want uw IWEKB-verslaggever was naast zijn schrijfwerk ook belast met het verzorgen van de avondmaaltijd van zijn gezin, want moeder de vrouw was met dochterlief mee naar de wedstrijd van Luctor MC2 tegen ON. Ze hadden niks afgesproken over het eten, dus de kok van dienst mocht zelf bedenken wat de pot schafte.

Hij hoefde hierover niet lang na te denken. Het had gevroren die nacht dus het zou Hollandse winterkost worden: Gesmoorde spruitjes met hachee en aardappelpuree.

Ingrediënten:

Voor de spruiten:
750 gram spruiten
klontje boter
50ml water
75 gram spekdobbelsteentjes

Voor de puree:
1 kilo aardappelen
150ml melk
dikke klont boter
nootmuskaat
zout

7 ons runderriblappen
klont boter
el bloem
5 kruidnagels
3 laurierblaadjes
2 à 3 uien
halve fles rode wijn
peper en zout
150 gram kastanjechampigons

Bereiding:
De hachee heeft de langste bereidingstijd nodig dus daar beginnen we mee. Snijd de riblappen in grove stukken, bestrooi met peper er en zout en haal ze door het bloem dat op een bord is gestrooid. Ondertussen is de braadpan (liefst met een hele dikke bodem) met de klont boter al aan het opwarmen.

Als de boter niet meer bruist kan het vlees in de pan en mag het aanbakken tot het een mooie kleur krijgt. Doe er vervolgens de fijngesneden uien bij die je aanfruit tot ze glazig zijn.

Warmhoudplaatje
Daarna kan de rest van het bloem in de pan gestrooid worden. Even goed roeren zodat er geen klontjes ontstaan. Snijd de champigons in stukjes en voeg het toe aan de hacheepan.

Nu kunnen de kruidnagels en laurierblaadjes erbij waarna je de boel afblust met de wijn. Voeg eventueel nog een glas water toe. Breng het geheel weer op temperatuur. Als het vocht in de pan tegen het kookpunt aan zit kan het vuur op de allerlaagste stand, eventueel met kookplaatjes want het mag wel 3 uur zachtjes garen.


Neem de rest van de wijn met een wijnglas samen met de spruiten en aardappelen en een schilmesje mee naar de woonkamer en zet Netflix of Foxsports aan, al naar gelang je voorkeur (zorg wel voor bakjes en/of afvalzakjes voor de schillen). Je hebt nu ruim tijd om in alle rust de aardappels te schillen, de kontjes van de spruiten te snijden en deze te ontdoen van lelijke buitenblaadjes. Drink ondertussen een lekker glas wijn.

Om de zoveel tijd even opstaan om met een houten lepel eventuele aankoeksels in de hacheepan weer los te roeren. Daarna weer terug naar de aardappels, spruiten en de wijn (glas bier mag trouwens ook).

Zo'n half uur voordat het vlees gaar is (dus na zo'n 2,5 uur garen), is het tijd om de aardappels half ondergedompeld op het vuur te zetten. Voeg zout naar smaak toe. Breng aan de kook en laat het zachtjes pruttelen tot het gaar is.

Nu de aardappelen op staan, zijn de spruitjes aan de beurt. Doe de spruitjes in een pan met een gesmolten klontje boter en fruit ze even aan tot ze mooi glanzen. Gooi er scheut water bij (zonder zout) waarna het op halfhoog vuur mag gaar smoren.

Zorg ervoor dat het glas wijn (of bier zo u wilt) binnen handbereik blijft ter voorkoming van uitdroging.

Doe de dobbelsteentjes spek in een steelpannetje en bak ze zachtjes aan.

De aardappels zullen nu wel een keer gaar zijn en mogen afgegoten worden. Doe een beker warme melk samen met een flinke klont boter bij de aardappelen waarna het met een stamper tot puree mag worden gestampt. Voeg op het laatst vers geraspte nootmuskaat toe.

Tot slot kunnen de dobbelsteentjes spek gemengd worden met de spruitjes (evt restvocht wel eerst afgieten).

Het eten is klaar, aan tafel!


Maar goed, er werd vandaag ook nog gevoetbald. Hierover kunnen lang ouwehoeren maar we houden het vandaag kort want we zijn inmiddels een uurtje verder en uw verslaggever wordt afgeleid door de uien in de hachee die hun werk beginnen te doen.

De eerste helft was vanuit Luctorzijde bekeken uitstekend. Het bood uitstekend tegenstand tegen het sterke Excelsior. De ploeg uit Rijssen speelde leuk voetbal en had ook wel wat kansen, maar Luctor was telkens levensgevaarlijk met snelle uitbraken en het loerde op foutjes van Excelsior. Teun had meermaals de 1-0 op zijn schoen maar vergat telkens de trekker over te halen. Ook Dylan en Casey konden scoren, maar zagen hun schoten naast en over gaan. Op een gegeven moment veranderde het doelgebied van Excelsior zelfs even in een flipperkast toen er door Luctor een handvol schoten op de goal afgevuurd werden. Alle ballen werden geblokt of gestopt door de keeper. Dat het bij rust nog 0-0 stond mag een klein wonder heten.

In de pauze waren de heren analisten het er over eens. De ploeg die het eerste scoort gaat winnen. Vlak na rust dacht men even dat dat Luctor zou zijn toen Casey aan zijn tegenstander ontsnapte en met een strakke boogbal de uitkomende keeper van Excelsior te slim af was. Helaas zeilde de bal net over het doel. Halverwege de tweede helft was het wel raak, zij het aan de andere kant. Excelsior was beter gaan voetballen en had Tom al een paar keer tot het uiterste getest. "Die had mie toch een paar reddingen joh!" zo zei zijn ploeggenoot Teun na afloop tegen uw verslaggever.

Een redding kwam jammer genoeg net te laat want hij stopte de bal uit een schot na een klutssituatie net achter de achterlijn. Hij duwde hem nog gauw naar voren maar de scheidsrechter wees gedecideerd naar de middenstip. Doelpunt Excelsior. Nu voltrok zich het scenario zoals de analisten voorspeld hadden. Luctor kwam de klap niet meer te boven en Excelsior speelde alsof er een last van ze was afgevallen. De 0-2 liet niet lang op zich wachten en in de slotfase maakte Excelsior er ook nog 0-3 van. Dat was zachtjes gezegd nogal geflatteerd. Met iets meer koelbloedigheid in de eerste helft had Luctor zijn opponent een flink pak voor de broek kunnen geven. Maar niet getreurd, de jonge ploeg had opnieuw bewezen dat het zich kan meten met de grote jongens in deze zware competitie. Dat geeft de burger moed.

























zaterdag 5 november 2016

Sensationele winst Luctor D1 tegen topper DZOH

Wie vantevoren geld had ingezet op een overwinning van Luctor D1 tegen het ijzersterke DZOH uit Emmen kan vanavond een rondje gaan geven. De Londense bookmakers noteerden namelijk 9:2 wanneer de thuisploeg zou winnen. Met andere woorden: Een tientje inzetten leverde 45 euro op. Maar wat niemand had verwacht, gebeurde vandaag. Luctor versloeg het veel hoger aangeslagen team uit Emmen op kwaliteit met 3-1. Voor rust toonde Luctor aanvankelijk nog veel respect voor het 10 punten hoger staande DZOH. Het liep op een knullige manier een tegendoelpunt op, maar dit was niet meer dan een incident. Naarmate de wedstrijd vorderde, trok Luctor de wedstrijd volledig naar zich toe. De Emmenaren werden overbluft door een veel gretiger Luctor, dat zijn tegenstander geen moment rust gunde. Vlak voor rust maakte Robin gelijk uit een vrije trap vanaf de rand van de zestien. In de tweede helft was het alleen nog maar eenrichtingverkeer naar het DZOH-doel. Een tweede vrije trap, nu genomen door Casey, werd op magistrale wijze in de kruising gejast. Daarna bleef Luctor doordrukken. Dylan gaf DZOH de genadeklap toen hij eerst zijn man uitkapte waarna hij met een briljante lob de keeper verraste. Een wereldgoal. Vervolgens was het een kwestie van uitvoetballen. Alle puzzelstukjes lijken opeens in elkaar te vallen voor het team van coach Robbie. De 3-1 winst was de tweede competitieoverwinning op rij, waarmee een gat geslagen is met de drie ploegen in de staart, die vechten tegen degradatie. Als volgende week ook nog zou worden gewonnen van Excelsior, dan is het seizoen - waarin lijfsbehoud het hoofddoel is - al zo goed als geslaagd.


Sil was vandaag de grote aanjager op het middenveld. Met recht Man of the Match.

Na de glorieuze eerste seizoensoverwinning een week geleden tegen FC Winterswijk, was het weer business as usual, voor coach Robbie en zijn mannen, want het sterke DZOH uit Emmen kwam vandaag op bezoek. De ploeg uit Drenthe had in de voorgaande 8 wedstrijden 10 punten meer behaald dan Luctor, ze konden hun borst dus nat maken.

Voor aanvang van de wedstrijd moest er nog wel snel even een noodreparatie aan het doel uitgevoerd worden, want bij het zuidelijke doel bleek dat er een enorm gat zat in het net in de linkerkruising. De papa van Wout kreeg de opdracht om Harm hiervan op de hoogte te brengen. Richard had zelf part nog deel aan het euvel gehad, maar desondanks vreesde de papa van Wout de toorn van de strenge materiaalman van Luctor. Met lood in de schoenen drentelde hij naar het materiaalhok, bang dat hij was een uitbrander te krijgen van Harm. Dat viel gelukkig mee vandaag. Harm mopperde een beetje en liep toen snel met een keukentrap en een rol ducktape naar het gehavende doel om het zaakje weer op te knappen. Dit deed hij zoals we van hem gewend zijn, vakkundig en zonder poespas.

Harm (ondanks de kou geen jas nodig want spek genoeg) voert vakkundig een noodreparatie uit

Toen hij klaar was maakte Harm nog even een praatje met een paar DZOH-supporters die hem complimenteerden met zijn goede werk. Dat had hij beter niet kunnen doen want hij kreeg meteen een dankjewel gepresenteerd van een DZOH-speler. Deze miste bij het inschieten het doel maar raakte een nietsvermoedende Harm vol in de nek. Wat is het toch een ondankbaar beroep, materiaalman.

Nou Harm, bedankt hè?!

Dan nu naar de wedstrijd. Luctor schoot als een komeet uit de startblokken toen Robin vanaf de aftrap een bal naar voren peerde richting Dylan die op rechtsbuiten stond. Dylans schot werd gestopt door de keeper van DZOH maar speelde de bal pardoes in de voeten van Sil. Het slippertje werd niet afgestraft door Sil want zijn slimme boogbal kreeg net iets te veel hoogte mee en vloog 3 centimeter over het doel. DZOH was meteen wakkergeschud. De ploeg uit Emmen herpakte zich aardig, want in het eerste kwartier was het DZOH dat een licht overwicht opbouwde. Dit was weliswaar te verwachten, maar als je goed keek dan speelde Luctor verrassend goed mee tegen het veel hoger aangeslagen DZOH. Dat gaf de burger moed.

Toch was het DZOH dat de eerste klap uitdeelde omdat Luctor verdedigend een steekje liet vallen. De Emmenaren profiteerden van onoplettendheid en gebrek aan communicatie bij Luctor achterin, waarbij ze ook nog het geluk hadden dat hun schot van richting werd veranderd, Tom kansloos latend.

Dat was jammer. Nu leek het zo'n wedstrijd te gaan worden waar het favoriete team niet groots speelt, maar wel gewoon de punten mee naar huis neemt. Maar schijn bedriegt. Luctor had schijt aan reputaties en stroopte zijn mouwen op. En als er één speler was vandaag die een toonbeeld van onverzettelijkheid was, dan was het Sil. Hij was de grote aanjager op het middenveld die keer op keer alles wat naar een DZOH-aanval rook in de kiem smoorde, waarna hij meestal aan de basis stond van een flitsende Luctoraanval over meerdere schijven.

Gaandeweg de eerste helft draaide Luctor de wedstrijd meer en meer naar zich toe. Waar ze in de openingsfase nog vaak voor de lange bal kozen, werd er nu steeds meer de combinatie gezocht. Vlak voor rust werd Luctor hiervoor beloond. Een snelle aanval in de omschakeling bracht Dylan alleen voor de keeper. Hij leek te gaan scoren maar werd 2 centimeter voor het strafschopgebied onreglementair getackled door een verdediger van DZOH. Robin en Dylan wilden allebei dolgraag de vrije trap nemen, maar uiteindelijk liet Dylan de eer aan Robin. Die bedankte zijn collega op passende wijze. Met een snoeiharde pegel knalde hij het leer tegen de touwen. De keeper zat er nog aan maar verschroeide zijn handschoenen aan het vervaarlijke projectiel, zo hard ging het.

Robin en Dylan overleggen

De pegel van Robin is onhoudbaar. Het mentale zetje dat Teun de bal meegeeft is dus niet nodig.

De 1-1 vlak voor de pauze gaf  Luctor een enorme opkikker en DZOH een optater die na de pauze nog lang nadreunde. De wedstrijd ging nu nog maar één kant op: het DZOH-doel. Het bij vlagen oogstrelende tikkie-takkie voetbal van Luctor deed de liefhebbers aan de kant watertanden. Hier was altijd op getraind en nu kwam het er eindelijk ook uit. Vooral Gijs voelde zich nu in zijn element. Zijn dribbels en slimme passjes brachten de achterhoede van de bezoekers meer dan eens in opperste verwarring. Dat zagen zijn ploeggenoten ook. DZOH was als een gewonde prooi en Luctor rook bloed. Je zag het aan de fanatieke kopjes: "We gaan van ze winnen!" straalden ze uit.

Gijs strooit met passjes: Alarmfase 1 voor DZOH

Halverwege de tweede helft was het raak. En weer uit een directe vrije schop. Dit keer mocht Casey de vrije trap van Robin nog eens dunnetjes overdoen. Hij legde al zijn ziel en zaligheid in het schot waardoor de keeper van DZOH alleen maar kon toekijken hoe Casey de bal in de kruising ranselde. En als u mij niet gelooft, dan kunt u het hieronder nog eens nakijken met dank aan Carla die het op haar smartphone heeft vastgelegd.


Na de 2-1 ging Luctor er op en erover. Niks consolideren, "D'RAN!" DZOH werd voortdurend opgejaagd door de onvermoeibare troep jonge wolven van Luctor. Het was wachten op de genadeklap. Deze kwam van de voet van Dylan. En wat voor één. Op briljante wijze fopte hij zijn tegenstander met een subtiel kapje, waarna hij op 20 meter van het doel de Emmer goalie met een weergaloze lob tot figurant degradeerde. Een wereldgoal.

Dylan verschalkt de keeper van DZOH met een juweel van een lob

Er was nog wel even te spelen, maar iedereen wist: Dit zit in de tas. Te meer ook omdat de verdediging van Luctor geen moment verslapte. Maar eigenlijk klopte gewoon alles in de tweede helft. Inzet, positiespel, snelheid van handelen, allemaal werd het uitgevoerd zoals coach Robbie het graag ziet. Bij het eindsignaal klonk er een ovationeel applaus. En wat hadden ze het verdiend. In de Derde Divisie, die vooraf door velen als veel te zwaar werd bestempeld, had
Luctor D1 als een kampioen gespeeld EN gewonnen van het grote DZOH uit Emmen. Chapeau!