Elke millimeter werd met hand en tand verdedigd |
"Oh da's jammer, deze komen uit de fabriek." Uw IWEKB-verslaggever had zich er nog zo op verheugd: De zelfgedraaide ballen gehakt van ROHDA Raalte. Jaren geleden had de Sallandse club op de entourage van het bezoekende Luctor D1 een onvergetelijke indruk gemaakt toen zij zich tegoed deden aan de met liefde gedraaide ballen uit de ROHDA-keuken. Maar dit jaar moesten de gasten het doen met fabrieksballen. Geen slechte hoor, maar niet van het hemelse niveau van destijds.
Geen slechte bal, maar niet van het niveau van jaren terug. Net als het Eerste van ROHDA eigenlijk |
Het geld was waarschijnlijk op bij ROHDA voor duurdere ballen gehakt, dat geld is namelijk in de peperdure modernisering van de kantine gegaan. Er stond een videowand in een lounge-hoek die opgebouwd was uit negen (9!) flatscreen tv's en als je wat bestelde uit de keuken dan kreeg je een futurischtisch ogende schijf in je handen gedrukt die begon te knipperen als je bestelling klaar was. Zaten we hier in een voetbalkantine of in de business-class lounge van Schiphol?
Dan nu naar de wedstrijd. Coach Huub moest weer improviseren omdat zowel Wesley als Antonio wegens lichamelijk ongemak waren afgehaakt. Sem uit de B2 (dat niet speelde vandaag) werd daarom weer aan de wedstrijdselectie toegevoegd. Maar met slechts 2 wissels mocht er niet veel misgaan met spelers in de wedstrijd. "We kunnen gewoon doorwisselen" aldus Huub, die het probleem ervan niet zag.
Naast de spelers was ook de staf dun bezet. Vlagger Koen moest voor de tweede achtereenvolgende week verstek laten gaan. Vorige week was hij in Walibi, vandaag op de Military in Boekelo. Wat een zak hooi, dames en heren. Afijn, teammanager/verzorger Patrick nam met frisse tegenzin de honneurs waar als grensrechter.
Coach Huub besloot tegen zwaar favoriete ROHDA - immers tweeëneenhalf keer zo groot als Luctor - daarom met een alternatieve 4-1-3-2-formatie te gaan spelen met Sil als een soort strandjutter van verdwaalde ballen en opjager voor de viermansdefensie. Koploper ROHDA mocht het spel maken, Luctor wachtte rustig af op fouten van de Sallanders. Nu kun je veel zeggen over het domme geneul wat er vaak uit de mond van coach Huub komt, maar op voetbaltactisch gebied heeft hij ze allemaal wel op een rijtje. De wedstrijd ontvouwde zich in de eerste helft precies zoals het orakel uit de Ossenkoppelerhoek het zich had voorgesteld.
ROHDA beet zijn tanden stuk op een gedisciplineerde Luctordefensie van waaruit de bezoekers met snelle tegenstoten in de tegenaanval gingen. En met succes. Teun stuurde Tristan met een leep diagonaal passje de diepte in. De vliegensvlugge vleugelspits ontdeed zich van zijn directe tegenstander, zag dat de keeper te ver naar links stond waarop hij de bal met een droge schuiver in de rechterhoek knalde: 0-1!
Tristan schiet de 0-1 binnen |
ROHDA was weliswaar de dominante ploeg geweest, maar kansen had het nog niet kunnen creëren, in tegenstelling tot Luctor, dat steeds weer plaagstoten uitdeelde waarmee het ROHDA in verlegenheid bracht. Bijna verdubbelde Luctor de score na weer een aanval van de tandem Teun - Tristan. Een diagonale hoge pass reet de defensie van ROHDA open als een warm mes door een pakje boter. Tristan kon opnieuw uithalen maar dit keer miste zijn schot precisie en rolde rechts van het doel.
De gastheren hadden niet echt een plan B. In balbezit waren ze sterk, maar misten de creativiteit. Alle gevaar kwam uit dode spelmomenten. Dat ging lang goed voor Luctor, maar tegen het eind van de eerste helft scoorden de Sallanders de gelijkmaker uit een corner waarbij een ROHDA speler die was vrijgelaten de bal fraai diagonaal laag in de verre hoek schoot.
In de rust overlaadde Huub zijn jongens met complimenten. Ze deden precies wat hen was opgedragen en als ze dit in de tweede helft zouden volhouden dan was een resultaat haalbaar. De spelers knikten instemmend. Nog 40 minuten knallen. Hiervoor werden Sem en Jay ingebracht. Noah die niet meer verder kon (net terug na een rugblessure) en Tristan die last had van zijn voet namen plaats op de bank.
Bij ROHDA dat over twee blikken reservespelers beschikte (ipv twee spelers zoals Luctor) werden ook nieuwe krachten opgetrommeld. Hun nummer 15 was zo uit de kluiten gewassen (duwde Ryan als een bowlingkegel omver) dat hij zo bij ROHDA-2 mee kon doen. Het fysieke overwicht van ROHDA en het gebrek aan reserves bij Luctor was terug te zien op het veld. Teun liep als een oude man over het veld toen een heupblessure, opgelopen op de training, weer opspeelde. Toen hij ook nog zijn enkel verzwikte kon hij niet meer verder. Maar daar bleef het niet bij. Arnak kreeg in een duel een elleboog in de nek en ging bijna knock-out. Omdat Patrick vlagger was en Huub bezig was met de wissels greep uw IWEKB-verslaggever in de gauwigheid de waterzak en rende snel het veld over naar de onfortuinlijke Arnak. De back was nog helemaal groggy en had wel 10 minuten nodig om weer op de benen geholpen te worden.
Teun strompelt van het veld |
Uit arren moede moesten Noah en Tristan - hun pijntjes verbijtend - weer terug de wei in. En er moesten nog een dik kwartier gespeeld worden. Het werd nu een uitputtingsslag waar Luctor de opdracht had om stand te houden tot het laatste fluitsignaal. ROHDA trok een nieuw blik reserves open en gooide alles uit de kast. Het was pompen of verzuipen. Het beukte en beukte op de Luctormuur die angstaanjagend kraakte, maar niet brak. Huubs jongens gooiden hun ziel en zaligheid in de strijd om het kostbare punt over de streep te trekken. Het was fascinerend te zien hoe het onderdeurtje Delano elk duel met tegenstanders die een kop groter waren, onverschrokken aanging. Bijna was alle inspanning voor niets geweest toen een hoge boogbal over de 3,5 turvenhoge Hidde zeilde. Met een herculiaanse krachtsinspanning wist hij de bal - via een zenuwslopend kusje op de lat - over het doel te wippen. De meegereisde fans in het uitvak hadden het niet meer.
Tegelijkertijd ontstond er door de belegering op de Luctorhelft een enorme ruimte om uit te breken. De dominantie van ROHDA was weliswaar groot, maar de gevaarlijkste ploeg bleef Luctor vreemd genoeg. De grootste kans uit de tweede helft was voor Jay die uit een counter bijna de 1-2 tegen de touwen schoot. Zijn schot ging rakelings over.
Toen de blessuretijd was aangebroken vroeg Teun of hij er weer in mocht. "Kost weer wat tijd en ik kan misschien nog iets doen bij een counter". Huub, die verder ook geen andere konijnen in zijn hoge hoed had zitten kon zich hier wel in vinden. "SCHEIDS WISSEL!!" riep Huub in de tweede minuut van de blessuretijd. De bank van ROHDA (Bestaand uit een coach, leider, veldtrainer, materiaalman, diëtist, fysio en mental coach) ontplofte bijna van woede vanwege deze actie, die overduidelijk alleen bedoeld was om tijd te rekken. Een vreemde reactie want het was gewoon volgens de spelregels.
Het was ook wel grappig om te zien hoe Jay (die nog kakelfris oogde) werd gewisseld voor Teun die het veld in strompelde als een piraat met een houten poot. Twee minuten later blies scheidsrechter Veltmaat het laatste fluitsignaal. Ze hadden het gered! De onverwachte remise werd gevierd als een kampioenschap door Luctor. ROHDA kon het puntverlies maar moeilijk verkroppen. Scheidsrechter Veltmaat was de gebeten hond omdat hij in de ogen van de staf veel langer had moeten bijtrekken. Daar had Luctor natuurlijk geen boodschap aan. Met stralende gezichten zochten ze de kleedkamer op.
Het uitvak moest ook even bijkomen van de spanning. Slecht voor je hart dit soort wedstrijden maar goed voor de Luctorziel. De ploeg die worstelde en bovenkwam deed vandaag zijn naam eer aan.
We hebben meer foto's zoals altijd, die u allemaal HIERRR kunt bekijken.