zaterdag 29 augustus 2020

Ivar goudhaantje in waanzinnige bekerpot Luctor B1

Eibergen - 

Het nieuwe voetbalseizoen in District Oost is op zaterdag 29 augustus echt begonnen met de eerste ronde in het bekertoernooi. Luctor B1 mocht aantreden in Eibergen tegen de plaatselijke FC. Het werd een bekerpot waar de vonken van afvlogen. De plotwendingen volgden elkaar op als in een verhaal van Agatha Christie. Geen moment wist je waar je aan toe was. De goals vielen als rijpe appelen, en de kaarten ook trouwens. In de tweede helft leek Luctor met 10 man (na rood voor Dylan) een benauwde 2-3 voorsprong over de streep te trekken toen in de slotfase alsnog het noodlot toesloeg. Een discutabel gegeven (maar eigenlijk ook gerechtvaardigde) penalty werd dankbaar verzilverd door Eibergen dat vervolgens vol voor de overwinning ging. Maar Luctor deed zijn naam eer aan en worstelde zich uit de houdgreep van Eibergen naar boven. Een perfecte vrije trap van Giovanni belandde op het hoofd van Ivar die de winnende 3-4 binnenknikte. Het was zijn derde van de middag waardoor hij man-of-the-match werd. Vlak voor het eindsignaal redde Youri nog het tafelzilver met een magnifieke reflex en kon het uitvak opgelucht ademhalen. 



Na een onmenselijk lange voetbalpauze die begon in maart is vandaag het amateurvoetbal in alle hevigheid weer losgebarsten. De traditionele ouverture van elk seizoen, het bekertoernooi, beleefde zijn eerste speelronde. Ik Worstel En Kom Boven gaat ook in het nieuwe seizoen met frisse moed aan de slag om u hopelijk te vermaken met mooie verhalen over de mooiste club van Almelo en omstreken. Zoals altijd zullen we hierbij - mede vanwege logistieke / agendatechnische redenen - één team met speciale aandacht volgen. Dit seizoen zal dit Luctor B1 zijn. Voor de jongere lezers onder u: Luctor B1 staat officieel bekend als Luctor JO17-1, maar wij van IWEKB zijn nogal ouderwets en gaan niet mee in de ondoorgrondelijke vernieuwingsdrang van de goedbedoelende geesten der KNVB. 

Afijn, Luctor B1 dus. Het nieuwe team van coach Huub en zijn kersverse assistent Jurgen, mocht het in de Achterhoek gaan opnemen tegen FC Eibergen B1. Een grote onbekende want Eibergen ligt niet echt om de hoek nietwaar? De rit er naar toe was ook nog een dingetje. Weliswaar beschikten veel meereizende supporters over een navigatiesysteem in de auto maar die waren nog niet allemaal bijgewerkt met de nieuwste kaartsoftware. De N18 was nog onbekend voor sommige navigatiekastjes, met als resultaat dat een deel van de karavaan de oude Beckum-route volgde en het andere deel voor de weliswaar langere - maar ook snellere - N18 optie koos. Omdat coach Huub er - tot verdriet van sommigen - om bekend staat de tijd te nemen op de wedstrijddagen (Een uur en drie kwartier voor aftrap vertrekken) arriveerde iedereen (ook de zaakwaarnemer van Giovanni) ruim op tijd op Sportpark De Bijenkamp. 

Bij aankomst was het even schrikken bij het aanschouwen van het eerste voetbalveld tegenover de parkeerplaats.



Gelukkig voor de jongens van coach Huub was hun wedstrijd niet in deze wildernis maar twee velden verder ingepland: het hoofdveld dat was voorzien van een smetteloze kunstgrasmat.

De meegereisde fans stond wel een onaangename verrassing te wachten want de kantine had geen ballen gehakt, ik herhaal: geen ballen gehakt! De zaakwaarnemers van Dylan, Jesper, Tijn en Teun moesten het doen met een koffie en broodje ham en / of kaas. Echt jammer dit. Hopelijk dat de wedstrijd hen meer voldoening kon brengen. 




Maar dat viel ook tegen, de openingsfase althans. Het was te zien dat Luctor B1 nog wedstrijdritme miste. Dat was niet vreemd want 4 van de 5 oefenwedstrijden waren om uiteenlopende redenen afgelast. Alleen een oefenpotje tegen Stevo B1 (5-3 winst) hadden ze in de benen zitten. Hun tegenstander FC Eibergen daarentegen kwam veel gedrevener uit de startblokken. Wat Luctor ook parten speelde was een straffe tegenwind waardoor lange ballen steevast hoog in de lucht werden geduwd en hun vaart verloren. Hier hadden de verdedigers van FC Eibergen geen moeite mee.

Het eerste kwart van de wedstrijd was dus duidelijk voor de thuisploeg. Het spel speelde zich voornamelijk af op de helft van Luctor waar FC Eibergen de eerste kansjes kreeg. Luctor stelde daar weinig tegenover. De vrije man werd nooit gevonden, mede ook omdat deze er vaak niet was. Verdedigend zag het er allemaal nog niet zo slecht uit, maar naar voren toe ontbrak het aan ideeën en dynamiek bij de Almeloërs. 

Halverwege de eerste helft opende Eibergen de score. Luctor leed achterin knullig balverlies, de nummer 7 van Eibergen nam het kadootje dankbaar in ontvangst en schoot van buiten de zestien diagonaal de bal in de linkerkruising. Een geweldig doelpunt. 






Pas na de 1-0 begon het spel van Luctor een beetje op voetbal te lijken. We werden ineens getrakteerd op een paar mooie snelle combinaties over meerdere schijven. Luctor creëerde zich een paar kansen en kon zelfs gelijkmaken uit een "Bananenflanke à la Manfred Kaltz" uitgevoerd door Tijn. Helaas kwamen de tweelingbroers Ivar en Thorben allebei net een schoenmaat te kort om de voorzet binnen te prikken. Zo bleef het 1-0 tot het rustsignaal.

Er was werk aan de winkel voor coach Huub en assistent-coach Jurgen. Wat er zich allemaal afgespeeld heeft in de kleedkamer en wat er door de ranja is geroerd blijft vooralsnog een mysterie, maar in de tweede helft stond er een compleet ander Luctor B1 op het veld. Toen scheidsrechter Wopereis floot voor de tweede helft ontplofte de wedstrijd. De jongens van Huub grepen hun tegenstander bij de keel (niet letterlijk). Eibergen wist even niet waar ze het moesten zoeken. De gelijkmaker van Luctor liet dan ook niet lang op zich wachten. Ivar kreeg de bal op de linkerflank perfect aangespeeld door Senn, hij schudde zijn tegenstander van zich af en schoot met een bekeken schot uit een schier onmogelijke hoek, de bal rechts van de keeper in het doel: 1-1.

Het kan bijna niet maar Ivar weet toch een gaatje te vinden

De keeper krijgt geen vat op zijn verradelijke schot

Sil en Ivar maken een vreugdesprongetje

Het was het begin van een knotsgekke fase. Luctor schakelde nog een tandje bij op zoek naar de voorpsprong. Dat duurde niet lang want binnen 3 minuten maakte Dylan uit een voorzet van Thijmen de 1-2. De wedstrijd stond op zijn kop. Eibergen was echter nog niet uit het veld geslagen. Twee minuten na de voorsprong van Luctor stond het alweer gelijk. 

Eibergen maakt meteen weer gelijk: 2-2

Maar nog was het niet gedaan. Enkele minuten later stelde Luctor alweer orde op zaken via een vrije trap van Giovanni die Ivar vakkundig in de rechterhoek binnenknikte: 2-3.


Ivar maakt er 2-3 van

De meegereisde fans klapten hun handen stuk en knepen in hun arm. Wat gebeurt hier allemaal? Bekervoetbal van de bovenste plank. De wedstrijd was veranderd in een dolle achtbaanrit die alle kanten opvloog. De achterstand voor FC Eibergen betekende dat de thuisploeg weer op zoek moest naar de gelijkmaker. Die leek er gauw te komen toen een aanvoerder Ryan een vliegende tackle in het strafschopgebied te laat inzette op de rechtsbuiten van FC Eibergen. Uw IWEKB-verslaggever dacht net als scheidsrechter Wopereis dat het een correcte tackle was, maar bij het zien van de foto's kun je toch niet anders concluderen dat het een glaszuivere penalty was. 

Ryan gaat vol voor de bal...

...of toch niet... Auw!

FC Eibergen schreeuwde moord en brand, je kon het ze niet kwalijk nemen, maar de man in het geel kon de VAR niet raadplegen en bleef er bij dat het een correcte tackle was. Daar mocht Luctor niet mopperen. 

De wedstrijd ging gewoon op de oude voet verder. Beide teams gingen vol op de aanval. Het leverde kansen op aan beide kanten. Hein en Sil waren dichtbij een doelpunt, maar Eibergen had de grootste kans door een venijnig schot dat Youri met een geweldige reflex via de paal naast het doel wist te werken.

Youri tikt de bal via de paal over de achterlijn

De strijd op het veld werd met de minuut intenser. FC Eibergen wist van geen opgeven en Luctor moest vol aan de bak. In een duel op het middenveld verloor Dylan even de controle na een provocatie van zijn tegenstander. Hij wilde zijn tegenstander laten schrikken met een fake-kopstoot, maar helaas voor Dylan hield hij net te laat in en raakte hij onbedoeld zijn tegenstander. Scheidsrechter Wopereis kon niet anders dan Dylan met rood van het veld sturen. 

Na afloop spraken we de speler van Eibergen over het incident met Dylan. Hier zijn verhaal:


Hij raakte hem dus.

Afijn, Luctor moest het laatste kwartier met 10 man de voorsprong zien te verdedigen. Huub overwoog om spits Ivar te wisselen omdat hij er door heen leek te zitten, maar dat werd hem afgeraden door zijn spelers en door de perschef op de bank. Hij was immers de ideale target man in de counter. Daar was Huub het wel mee eens, Ivar mocht blijven staan. Even later werd zijn broer Thorben wel naar de kant gehaald, omdat hij iets te enthousiast solliciteerde naar zijn tweede gele kaart. Met negen man zou het wel een heel moeilijk verhaal worden dus dan kon je beter het zekere voor het onzekere nemen.

Met nog dik vijf minuten officiële speeltijd op de klok kreeg Luctor de volgende dreun te verwerken. Scheidsrechter Wopereis gaf een penalty voor FC Eibergen na een correcte tackle op de bal door (als ik het wel heb) Tijn. De spelers van Luctor protesteerden hevig maar het mocht niet baten, de bal ging op de stip. Hoewel het geen penalty was, was het toch gerechtigheid voor Eibergen dat eerder een strafschop onthouden werd.

De nummer 7 van Eibergen schoot de pingel onberispelijk in de rechterhoek, het was weer gelijk: 3-3. Er brak een zenuwslopende slotfase aan. FC Eibergen ging vol voor de overwinning en bij Luctor was het vrouwen en kinderen eerst. Hoeveel tijd zou scheids Wopereis nog bijtrekken? Het was niet meer uit te houden voor het meegereisde uitvak. In de 6e minuut van de blessuretijd kreeg Luctor nog een vrije trap halverwege de helft van Eibergen. "Ga maar mee naar voren Ryan!" riep Huub tegen zijn aanvoerder. Met 10 man speelde Luctor alles of niets, en waarom ook niet? 

En then it happened...
Giovanni gooide de bal voor de pot op het hoofd van Ivar. Zijn acrobatische kopbal verdween onhoudbaar in de linkerhoek.


Ivar doet het. Hij maakt 3-4, opnieuw uit een voorzet van Giovanni!





Luctor had het'm geflikt, met 10 man diep in blessuretijd hadden ze FC Eibergen gevloerd. Maar nog was het niet gedaan. In de aller- allerlaatste seconde kreeg de thuisploeg nog een vrije trap op een gevaarlijke plek. Het was niet meer uit te houden voor de wanhopige harde kern in het uitvak. Het zal toch niet? 

De nummer 7 van Eibergen mocht nog een keer aanleggen op een hele mooie plek. Maar Youri had het laatste woord. Met een maginifiek redding stopte hij de lastige krullende bal met stuit. Hij had de bal klemvast en liet deze niet meer los tot het laatste fluitsignaal.





PIEEP PIEEP PIEEHIEEP! Het was voorbij. Een bekerpot met alles er op en er aan, werd uiteindelijk gewonnen door het team met het grootste leeuwenhart. Luctor et Emergo B1 deed zijn naam eer aan. Het Worstelde en Kwam Boven.

Het heeft bijna een half jaar geduurd, maar het was het lange wachten meer dan waard. De wedstrijd kan met gouden letters worden bijgeschreven in de annalen van ongelooflijke Luctor come-backs. Wat is voetbal toch mooi mensen. 
Tot volgende week tegen AVC Heracles.







We hebben nog veeeeel meer foto's die u HIERRR kunt bekijken 

zondag 23 augustus 2020

Uitverkocht huis bij laatste thuiswedstrijd Harm ten Napel

Luctor zal nooit meer hetzelfde zijn. Harm is er niet meer.

Harm zoals we hem kenden

Het bekendste gezicht van de mooiste club van Almelo, de grappige brompot, de onvermijdelijke, alomtegenwoordige Mr. Luctor, kreeg vandaag een ontroerend eerbetoon op de plek wat door de jaren heen zijn tweede huis is geworden.

Iedereen die Luctor een warm hart toedraagt was vanmiddag op Sportpark De Horst, om afscheid te nemen van Harm, een waar Luctoricoon. Een prachtig mens die je - hoe langer je hem kende - steeds meer ging waarderen. Net als olijven. In het begin is het even wennen, maar daarna weet je niet meer wat je zonder zou moeten.

Het werd een dag om nooit te vergeten. Het hoofdveld fungeerde als openluchtkerk waaromheen de hele Luctorfamilie zich had verzameld. Niet eerder was de bijnaam van het sportpark - De Blauwgele Tempel - zo toepasselijk als vandaag. 

De ceremonie was aangekleed met mooie woorden van dochter Henriëtte, het "laatste fluitsignaal" door schoonzoon Ewald, een eresaluut van Luctor 1, toepasselijke muziek van Normaal en een laatste ereronde van Harm over het hoofdveld onder een hartverwarmend minutenlang applaus van alle aanwezigen. 

Iedereen was verdrietig maar ook geroerd door de saamhorigheid en schoonheid van dit prachtige welverdiende afscheid. Verdriet kan ook mooi zijn, en dat was het vandaag.

Rust zacht Harm.