Draak van een wedstrijd, maar Luctor D1 is wel door in de beker

Luctor D1 beleeft een echt bekerseizoen. In de competitie is het nog zwoegen, maar in de beker vallen de kwartjes vooralsnog allemaal de goede kant op. Ook tegen het grote HHC uit Hardenberg trok het team van coach Robbie aan het langste eind, al heeft het daar lange tijd niet naar uitgezien. De wedstrijd was als schouwspel van een bedenkelijk niveau. Beide teams konden voorin geen potten breken of zo u wilt, waren het beide achterhoedes vandaag die uitblonken. Echte grote uitgespeelde kansen waren op de vingers van één hand te tellen. Voor rust was Luctor de dominante partij, maar het miste voorin de klasse om HHC in verlegenheid te brengen. In de tweede helft waren de rollen omgedraaid. De bezoekers drukten Luctor terug op eigen helft maar als het echt hachelijk leek te worden was er steeds wel weer een Luctorverdediger die voorkwam dat HHC de trekker kon overhalen. Zo leek iedereen zich op te maken voor een penalty shoot-out. Tot vijf minuten voor tijd. Casey werd op (of over?) de rand van buitenspel door Sil de diepte ingestuurd. De grensrechter vlagte maar de scheidsrechter liet doorspelen want hij zag op Casey op het moment van spelen op één lijn met zijn man staan. Hoe het ook zij, Luctor speelde hieruit zijn beste aanval van de wedstrijd. Dylan werd perfect aangespeeld door Casey en haalde uit. De keeper wist dit schot met veel moeite te pareren maar Teun was goed meegelopen en kon de terugvallende bal simpel binnentikken. Hiermee was de wedstrijd gespeeld. Een lelijke overwinning, maar die tellen ook. Het bekeravontuur van Luctor D1 is nog niet ten einde.

In de aanloop naar de wedstrijd was iedereen nog hoopvol gestemd. De fans konden op het gemak naar de wedstrijd toeleven want de aftrap stond pas om kwart voor één gepland. Lekker uitslapen, gezamenlijk ontbijtje, krantje lezen in de badjas, het leek wel zondag.

Ook tijdens de tactische bespreking van Robbie met zijn jongens zat de stemming er nog goed in. Alhoewel, misschien wel iets te goed vond Robbie, want niet iedereen had zijn hoofd bij de wedstrijd. Er werd gedold met halfvolle waterflesjes - dat omgooien van die waterflesjes zou verboden moeten worden - maar met een goede peptalk hoopte de coach iedereen weer bij de les te krijgen. Zo prikkelde hij Teun (als een tovenaar uit een oud sprookje) met een voorspelling dat de frêle linksbuiten vandaag zou scoren. Daarnaast legde hij uit dat HHC een team was dat het niet moest hebben van de beuk erin, maar van mooi verzorgd voetbal. Het stond derde in de Hoofdklasse. Allesbehalve een eitje dus. Al moet worden gezegd, dat veel jongens uit de D1 in het verleden goede ervaringen hebben gehad met wedstrijden tegen de Hardenbergse topclub.

In de eerste helft was het van Luctorkant nog wel enigszins om aan te zien. De thuisploeg was voor rust het gevaarlijkst, maar wel veel te slap in de afwerking. Als Casey en Ryan iets meer rust en koelbloedigheid hadden getoond, dan had het zomaar 3-0 kunnen staan. Niet dat dat verdiend was geweest, want het voetbal was nogal povertjes. Dat gold nog meer voor HHC dat slechts sporadisch voor het doel van Tom was te bekennen. Dit was ook de verdienste van de backs Chiel en Wout die vandaag hun directe tegenstanders in hun broekzak hadden. Dat was fijn. Want als het aanvallend stroef loopt dan is het een hele geruststelling dat je achterin een paar jongens hebt die de tegenstander strak op de huid zitten. En dat deden ze, zonder franje, maar o zo effectief.

Voor liefhebbers van verdedigen was er dan ook genoeg te genieten vandaag. De fans van creatief aanvalsvoetbal hadden beter thuis kunnen blijven want dat was net zo zeldzaam als vers getapt bier in de kantine van De Horst (De koeling van de tapinstallatie was namelijk stuk gegaan).  Hoe langer de wedstrijd duurde, hoe meer het duidelijk werd dat het team dat het eerst zou scoren, ook zou gaan winnen.

Dat leek na rust trouwens lange tijd HHC te zijn want de bezoekers kwamen een stuk beter uit de kleedkamer dan Luctor. Misschien lag het aan hun brede selectie met liefst 5(!) wissels, want het spel speelde zich nu voornamelijk af op Luctorhelft. HHC oogde ineens veel frisser dan Luctor, dat in de tweede helft een beetje achter de feiten aan liep. Tom moest nu een paar keer zijn lijnkeeperskwaliteiten tonen en ook de lange uitgestrekte benen van Robin en Glenn kwamen een paar keer net op tijd om HHC het scoren te beletten.

Luctor speelde na rust op zijn Italiaans. Het gaf de tegenstander het gevoel dat ze de betere waren, maar de "Azurri" hielden de boel, als het er op aankwam, potdicht. In Italië malen ze niet om een potje betonvlechtvoetbal, maar in Nederland krijg je er de handjes niet mee op elkaar. Ook niet bij Luctor. De wedstrijd leek zo op een bloedeloze 0-0 uit te draaien maar vijf minuten voor tijd viel er toch nog uit het niets een doelpunt.

Casey leek te worden teruggevlagd voor buitenspel toen hij in de diepte werd aangespeeld door Sil. De scheidsrechter zag echter een aarzeling bij de grensrechter voor hij de vlag omhoog stak en meende zelf te hebben gezien dat Casey op het moment van spelen niet buitenspel stond. Hij liet de aanval doorgaan. Het werd meteen de mooiste actie van de wedstrijd. Casey ontdeed zich van zijn directe bewaker en speelde Dylan perfect aan die oog in oog kwam met de HHC-goalie. Zijn schot kon met moeite gepareerd worden maar Teun die slim was meegelopen op links kreeg de bal in de rebound zo in de schoot geworpen. De blonde linkspoot hield zijn hoofd koel en schoot de bal beheerst binnen: 1-0!

De treffer werd hartstochtelijk (ook op zijn Italiaans) gevierd door Teun en zijn medespelers, want ze wisten zeker dat dit de beslissing was. Teun toonde dat hij uit het ware Luctorhout gesneden was toen hij al rennend het logo op zijn borst vaspakte om, trots als hij was, de Luctorleeuw een dikke pakkerd te geven. Dit mooie respectvolle gebaar van het jonge ventje, deed de Luctorharten aan de kant gloeien.





En zo kreeg een draak van een wedstrijd toch nog een sprookjesachtig einde. De voorspelling van tovenaar Robbie was uitgekomen. Teun had gescoord, Luctor D1 was door in de beker en ze voetbalden nog lang en gelukkig.