's Avonds een topper, 's ochtends een topper: Luctor 2 overklast STEVO

Lid van de Luctorstaf doet nog even een powernap op de lekkere dugoutstoelen van sponsor Potijk

De voortekenen waren niet gunstig. Luctor 2 kampte met een waslijst aan blessures waar Feyenoord een puntje aan kon zuigen. Het superduo Marc en Dilano moesten leentjebuur spelen met een handvol invallers van Zaterdag 2 en Luctor 1 om weer een representatief team op de been te krijgen. Niet meteen een verslechtering zou je denken, ware het niet dat de avond voor de wedstrijd "De Toppers uit het Oosten" in de Blauwgele Tempel een legendarische feestavond verzorgd hadden, die werd bijgewoond door praktisch de gehele basisopstelling en reservebank van Luctor 2. Dus dan weet je het wel hoe de vlag er bij hangt.

Keeper Stan, vroeg daarom of hij op de bank mocht plaatsnemen als pinchhitter, aangezien hij om 10 uur 's ochtends nog niet kon geven wat er van een keeper van Luctor 2 verwacht werd. Maar hij beloofde wel dat hij als veldspeler zou scoren als hij er in kwam. (Wat hij stiekem niet hoopte)

Keeper Stan, die hier zijn vingers lekker even opwarmt, neemt brakker dan brak plaats op de bank

Het superduo Marc en Dilano konden zich daar wel in vinden. Pim mocht daarom weer de keepershandschoenen aantrekken. Naast Stan waren wel meer spelers die stiekem hoopten op een mooi plekje uit de wind op de reservebank. Maar er moesten hoe dan ook 11 basisspelers op het wedstrijdformulier gezet worden. Pim, Timo, Anton, Youri, Tijn, Sven, Brian, Max, Samuel, Thijs en Teun hadden allemaal een kort strootje getrokken in de kleedkamer en stonden daarom bij de aftrap op het veld. 

De geluksvogels op de reservebank hadden de grootste lol. Er werd druk gekeuveld over hun extracurriculaire activiteiten en boerderijdieren die daar al dan niet deel van uitmaakten. 

Anton deed net of hij nergens last van had en knalde er in vanaf minuut één

Op het veld toonden de 11 basiskrachten dat ze uit het goede hout waren gesneden. Vanaf minuut één werd er geknald. De bezoekers kregen in de eerste helft een handvol kansen waarvan er maar één werd benut uit een corner van Teun die onberispelijk werd binnengekopt door Max. STEVO probeerde nog wat tegengas te bieden, maar veel stelde het niet voor. 

Ook na rust was het meteen weer vol gas door Luctor. Daar had uw verslaggever even geen rekening mee gehouden want toen hij zich na het kopje koffie en sanitaire stop weer meldde langs de lijn stond het al 0-2. Naar verluidt was Anton de doelpuntenmaker. Iedereen die het voetbal bij Luctor een beetje volgt weet dat dit niet waar kon zijn. Anton heeft veel talenten, maar goals maken is er daar niet een van. Zijn vriendin Julia, die ook net te laat was, geloofde er ook niks van. 

Maar goed, de comfortabele 0-2 voorsprong stelde het superduo langs de lijn in staat om enkele basisspelers te wisselen voor "frisse" krachten. In de tweede helft veranderde er weinig aan het spelbeeld. Luctor was veruit de bovenliggende partij, al kwam STEVO wel een paar keer oog in oog met invalkeeper Pim. Hoe'ie het deed mag Joost weten, maar hij hield er alles uit. Pim was niet te passeren vandaag. Vaste keeper Stan, die het met een brak hoofd en zijn handen in zijn broekje waarnam vanaf de reservebank, vond het prima. Maar helaas voor hem kon hij de 90 minuten niet volmaken op de lekkere leren dugoutstoel van Potijk. Teun had inmiddels 0-3 gemaakt uit een penalty en coach Marc besloot om Thijs rust te gunnen. Stan keek verschrikt op toen hij zag dat de vierde man het bord omhoog hield met het groene nummer 14.  Zijn rugnummer....

Stan had de onddankbare taak om in 10 (voor hem) onmenselijk zware minuten mee te helpen de voorsprong van het team over de streep te trekken. Bij elke stap die hij zette, bonkte er een hamer op zijn hoofd. Dit was toch inhumaan? dacht hij bij zichzelf, tot grote hilariteit van staf en spelers die zagen hoe de zelfverklaarde pinchhitter het amper voor elkaar kreeg om zijn ene been voor zijn andere te zetten.

Stan heeft het moeilijk

And then.... it happened.... een hoge diagonale bal belandde pardoes bij Rutger die volledig vrij op links op het doel af kon lopen. In zijn ooghoek zag hij dat Stan er nog net iets beter voorstond 

Hij gaf het balletje breed op Stan die met zijn laatste krachtsinspanning de bal aannam en half struikelend de bal in het doel werkte: het was geschied, zijn belofte dat hij zou scoren was ingelost. Een wonder. Het was Luctor et Emergo uit het boekje: Hij worstelde en kwam boven.

Stan, de nummer 14, the man, the legend

Zijn teamgenoten en staf wisten niet hoe ze het hadden en renden gezamenlijk in een golf van euforie het veld op om hun "Topper uit het Oosten" te feliciteren met deze herculiaanse prestatie. En zo kreeg dit voetbalsprookje, het wonder van de Peuverweide, de afloop waar niemand van durfde te dromen. Wat een verhaal. Einduitslag: 0-4.

Wilt u meer foto's bekijken van dit historische voetbalverhaal, dan kunt u HIERRR klikken op de link van het webalbum.