D1 schrijft Luctorhistorie in Winterswijk

We hebben er even op moeten wachten, maar na 8 wedstrijden is het eindelijk zover: Luctor D1 boekte zijn eerste zege van het seizoen. Een mijlpaal voor Luctor et Emergo want het was meteen de eerste overwinning op landelijk niveau (Derde Divisie) in de geschiedens van de roemruchte Almelose volksclub. In Winterswijk verraste de ploeg van coach Robbie vriend en vijand met een perfecte wedstrijdmentaliteit en fris en fruitig spel. Vanaf minuut één domineerde Luctor de wedstrijd alsof het al jaren op divisieniveau actief is. Toch was het Winterswijk dat - geheel tegen de verhouding in - de score opende. Luctor liet zich niet kennen en stelde nog voor rust via Casey en Gijs orde op zaken. FC Winterswijk (gecoacht door oud-international Martijn Meerdink) mocht niet mopperen toen het met 1-2 ging rusten. Na de pauze vergrootte Luctor al snel de voorsprong naar 1-3 toen Casey een slecht gekeerd schot van Ryan binnentikte. De buit leek binnen maar de scheidsrechter bracht Winterswijk terug in de wedstrijd met een heel goedkoop gegeven strafschop. Daarna was het meer spannend dan goed. Winterswijk kwam wel vaker in de buurt van keeper Tom dan voor rust maar echt gevaarlijk werd het niet, want achterin stond de verdediging zijn mannetje. De beste kansen bleven komen voor Luctor (twee afgekeurde goals) maar gescoord werd er niet meer. Na 5 nagelbijtende blessureminuten floot de scheidsrechter eindelijk af en had Luctor D1 de eerste dik en dik verdiende overwinning te pakken.

Op vrijdagavond stuurde coach Robbie een leuk bericht in de groepsapp van Luctor D1. FC Winterswijk, de tegenstander van dat weekend, werd namelijk door niemand minder gecoacht dan oud-international Martijn Meerdink. "Wie?" zullen sommigen wellicht denken. Maar dat zijn geen kenners. Martijn Meerdink was immers de nimmer verzakende renkoekoek van clubs als De Graafschap, AZ en FC Groningen. En nu dus coach van FC Winterswijk D1, zijn oude club.

Een tegenstander met een oud-international als trainer, dat gaf de wedstrijd toch wat meer cachet. Maar niet alleen de coach van FC Winterswijk was van hoog niveau. Eenmaal aangekomen op Sportpark Jaspers keek de Luctorkaravaan zijn ogen uit. In 2013 is hier een schitterend voetbalcomplex uit de grond gestampt dat plaats bied aan 1400 voetballers uit Winterswijk. Ook de ontvangst was tot in de puntjes geregeld, met een gastheer achter een kansel die de bezoekers de weg wees. Fans werden naar de moderne kantine gewezen terwijl de staf werd uitgenodigd voor een vers bakkie koffie in de bestuurskamer met prachtig zicht op het hoofdveld.

Na wat koetjes en kalfjes toog uw verslaggever naar het veld voor een fotomoment met coach Robbie en Martijn Meerdink.

Eentje voor het plakboek van Dhr. Meerdink

Ondertussen maakte het flitsende rondootje FC Winterswijk indruk op de fans van de bezoekers. In een razend tempo tikten ze elkaar bijna achteloos de bal toe. Je zag de fans denken:
als dat straks ook zo gaat in de wedstrijd, dan zullen we nog wat beleven.

En dat deden ze zeker, maar anders dan gevreesd. Vanaf de eerste minuut was het underdog Luctor dat aan de touwtjes trok. Coach Robbie had de technisch begaafde maar ietwat frêle middenvelders Gijs en Teun een linie naar voren geschoven. Gijs was nu midvoor en Teun linksbuiten net als in de beker tegen Saasveldia. Het was zaak om de slag op het middenveld te winnen met meer power. Sil werd daarom nu bijgestaan door Glenn en Robin. Het bleek een meesterzet te zijn want Robin ontpopte zich als de absolute uitblinker op het middenveld. Hij onderschepte bal na bal, strooide met passes en ging voorop in de strijd. Dit zagen zijn ploeggenoten ook. Teun was na afloop van de wedstrijd tegen zijn vader vol lof over Robin: "Wat was hij goed, hij deed niets verkeerd!"

Maar ook zijn ploeggenoten leken aangestoken door het energieke spel van Robin. FC Winterswijk, een ploeg dat verzorgd voetbal hoog in het vaandel heeft staan, werd voortdurend op de huid gezeten door een tot op het bot gemotiveerd Luctor. De Almeloërs hadden veel meer honger naar de bal, het hunkerde naar een overwinning, na zo veel keren van nèt niet.

Luctor had na een kwartier al met 0-3 voor kunnen staan wanneer de schoten van Casey en Teun en de kopbal Rogelio iets meer precisie mee hadden gekregen. Winterswijk was wat dat betreft veel minder slordig. Uit een van de spaarzame speldenprikken van de thuisploeg scoorde het doodleuk de 1-0 nadat een corner perfect werd ingekopt door hun nummer 5.

Tom geklopt

Zou het weer zo'n wedstrijd worden? Nee dus. Luctor toonde zich onaangedaan en ging verder met waar het even daarvoor gebleven was. De tegenstander opjagen, de aanval zoeken... en kansen missen, dat ook. Teun zag zijn schot vanaf de rand zestien meter over zeilen maar dacht een minuut later toch echt te scoren toen hij op aangeven van Casey de bal langs de geklopte keeper in het lege doel leek te glijden. Leek te glijden inderdaad want met een uiterste krachtsinspanning werd de bal op de lijn gekeerd door hun laatste man.

Nu dan toch?

Nee, weer niet.

Als deze er ook al niet in gaan, wat dan wel? Misschien had Casey wel het antwoord. Hij profiteerde van een mistrap van de Winterswijker goalie en verschalkte hem met een huizenhoge lob. De bal ging steil omhoog en had bij het neerkomen nog zo veel vaart over dat hij na de stuit over het doel leek te vallen, precies zoals het scenario van Luctor D1 dit seizoen voorschreef: Net niet. Alleen dit keer was het net weer even anders. De bal trok zich niks aan van de vloek die er op het team rustte en plofte rakelings onder de lat het doel in: 1:1!

De lob van Casey kiest hel luchtruim...

....en komt weer naar beneden voor een stuit...

....die vervolgens net voor de doellijn...

....onder de lat het doel in ploft.

De goal voelde als een bevrijding voor Luctor want het ging meteen op zoek naar de voorsprong. Die liet niet lang op zich wachten. De onvermoeibare Casey dook op rechts in de vrije ruimte om vervolgens een strakke voorzet af te leveren die via een verdediger voor de voeten van Gijs belanndde. Gijs zei dankjewel en kon simpel de 1-2 aantekenen.

De voorsprong van Luctor was meer dan terecht. Toen het met deze stand de catacomben opzocht voor de thee, mocht het zichzelf afvragen waarom het MAAR 1-2 was, want de wedstrijd zou al lang in de tas moeten zitten voor de bezoekers.

Nu was het nog maar afwachten hoe ze uit de kleedkamer zouden komen. Maar dat viel mee voor de Luctorfans. Vijf minuten in de tweede helft lanceerde Sem Ryan die met grote passen op het Winterswijker doel afstormde. Daarbij wist hij de tackle van hun nummer 4 ternauwernood te ontwijken. Net toen hij wilde schieten was daar een tweede tackle, nu van nummer 6, die de het schot van Ryan afboog naar rechts, precies voor de voeten van Casey. De rechtsvoor kon de bal zo de goal in lopen: 1-3!

1-3, het stond er echt op het schitterende videobord. Er moest nog bijna een hele helft gespeeld worden maar de buffer van twee goals was goed voor de gemoedsrust van de coach en de Luctorfans. Winterswijk moest een konijn uit de hoge hoed toveren om dit nog om te kunnen draaien. En het moet gezegd, ze probeerden het wel. Ze wisten het spel meer naar de helft van Luctor te verplaatsen dat niet meer zo nodig hoefde. Als schouwspel werd het nu allemaal wat minder. FC Winterswijk deed zijn best maar Luctor had de boel achterin goed op orde. Alleen met schoten van afstand werd Tom af en toe getest. Luctor was in de counter feitelijk de gevaarlijkste ploeg maar had de pech dat de buitenspelregel wellicht iets te royaal werd geïnterpreteerd door de grens- en scheidsrechter. Casey zag hierdoor zijn eerste hattrick van het seizoen in rook opgaan, want zijn goal werd wegens vermeend buitenspel afgekeurd.

Zo leek de wedstrijd naar het einde te kachelen maar een kwartier voor tijd hielp de scheidsrechter FC Winterswijk weer terug in de wedstrijd. Bij een corner die door de thuisploeg over werd geschoten constateerde de arbiter als enige van de aanwezigen een overtreding. Tot verbazing van iedereen wees hij naar de stip.

De schermutseling die leidt tot de strafschop

FC Winterswijk nam het kadootje dankbaar aan en scoorde 2-3. Coach Robbie wist niet hoe hij het had en liet zijn ongenoegen blijken tegen de scheidsrechter. Vanaf nu werd hij, elke keer als hij tegen Luctor floot, terechtgewezen door de vuurspuwende Luctorcoach.

Er was nog bijna een kwartier te spelen, een eeuwigheid dus. In een zenuwslopende slotfase was het vrouwen en kinderen eerst voor Luctor D1. Het hoefde niet meer mooi, als het maar uit de buurt van de Luctorgoal was.

Het hoefde nu niet meer mooi. Weg is weg.

En als je geen nagelbijtende Luctorfan was, dan zag je dat Luctor eigenlijk helemaal niet zoveel te vrezen had want FC Winterswijk kwam er maar niet doorheen. Sterker nog, de counters van Luctor zorgden voor het meeste gevaar. Er werd zelfs een tweede goal afgekeurd. Nu was Glenn de pechvogel, omdat de scheidsrechter vond dat Ryan de keeper onreglementair had gehinderd, voordat Glenn de bal in het doel schoot. Daar was wat voor te zeggen.

De blessurebehandeling van de keeper die er op volgde duurde even waardoor er ook flink wat tijd bijgetrokken ging worden. Tot afgrijzen van Robbie, uiteraard, die niets liever wilde dan dat deze emotionele achtbaanrit nu eindelijk voorbij was. Maar de rit duurde nog 5 tergend langzame minuten. Toen het bevrijdende eindsignaal eenmaal klonk, vloog iedereen van Luctor elkaar juichend in de armen. Ze hadden het geflikt! De eerste overwinning op het hoogste niveau waar een Luctorteam ooit gespeeld had was een feit. En daar viel helemaal niets op af te dingen.