Luctor B1 toont karakter in fascinerend burengevecht

Spelers vieren de schitterend gelijkmaker van Hein

"Spelen ze op kunstgras?" Vroeg uw IWEKB-verslaggever aan teammanager Patrick in aanloop naar de wedstrijd Luctor B1 - MVV'29 B1. Een relevante vraag, want het maakt nogal uit of je de ploeg uit Harbrinkhoek/Mariaparochie tegenkomt op een goed bespeelbare kunstgrasmat, of op een uitgedroogd natuurveld waar de bal alle kanten op springt. In de heenwedstrijd hadden de twee ploegen elkaar op het hoofdveld gestroffen en ik weet niet of u de grasmat van MVV'29 veld 1 kent, maar er wordt daar tegenwoordig geen voetbal meer gespeeld maar een sport genaamd stuiterbal. De bal rondspelen was er niet mogelijk voor de jongens van coach Huub. De spelers van MVV'29 hadden uiteraard veel ervaring met de gras sisalborstelmat en konden er uitstekend uit de voeten met hun holknotsbegoniavoetbal. Luctor werd er met 4-0 afgedroogd.

Maar we kunnen hier wel afgeven op de grasmat van MVV'29, het hoofdveld van Luctor steekt na twee maanden van droogte het veld van MVV naar de kroon, als het om onbespeelbaarheid gaat. Coach Huub was er dus alles aan gelegen om de wedstrijd op het kunstgrasveld af te werken en diende hiervoor een verzoek in bij de wedstrijdleiding. En zo geschiedde. Dat was een meevaller voor Huub die ook nog te kampen had met enkele uitvallers. Delano kon nog steeds niet spelen vanwege zijn enkelblessure, Arnak vanwege een fietsblessure en Ryan vanwege een stapblessure. Daarom had hij versterking opgetrommeld  uit de A1 (Wout), B2 (Max) en de C1 (Arda en Teun)   

Er werd dit keer dus wel voetbal gespeeld, gelukkig. En wat een wedstrijd werd het. Twee aan elkaar gewaagde tegenstanders die elkaar twee keer 40 mooi verzorgdminuten met  spel bestreden. Luctor begon ijzersterk waardoor MVV aanvankelijk op eigen helft werd teruggedrongen. Het leunde achterover, vertrouwend op de snelle uitbraak van hun voorwaartsen waarmee ze Luctor in de thuiswedstrijd zoveel pijn hadden gedaan. Maar die tactiek werkte niet want Luctor had zijn zaakjes prima voor elkaar. Op links nam Tristan (normaal linksbuiten) de positie van Arnak in als wingback. Keer op keer ging hij mee in de aanval wat voor veel gevaar zorgde. Op het middenveld konden Hein, Sil en Noah steeds de combinatie zoeken wat heel aardig lukte. Wat er nog aan schortte waren echt mooi uitgespeelde kansen. Die waren er amper, omdat MVV de verdediging goed had staan.

Naarmate de eerste helft vorderde kropen de bezoekers meer uit hun schulp wat resulteerde in enkele counters waarvan er ééntje bijna een doelpunt opleverde, ware het niet dat Hidde met een prima reflex het schot van de nummer 2 van MVV pareerde. Tot het rustsignaal ging het nu redelijk gelijk op, maar gescoord werd er niet.

In de rust werden de mouwen opgestroopt door Luctor. Er moest nog een tandje bij, om MVV op de knieën te kunnen dwingen zo was de gedachte. Datzelfde moeten de spelers van MVV gedacht hebben want in de tweede helft gingen beide teams een versnelling hoger spelen. Als je goed luisterde viel het op dat de MVV-ers elkaar voor rotte vis uitscholden wanneer er een fout gemaakt werd, bij Luctor was het omgekeerde het geval. Vooral waneer eerstejaarsspelers een foutje maakten kregen ze van hun tweedejaars geen donderpreek, maar juist een aanmoediging of een compliment dat ze het goed geprobeerd hadden. Dit hebben we ook wel eens anders meegemaakt.

Op het voetbal van zowel MVV als Luctor was gelukkig weinig aan te merken. Beide ploegen kregen kansen maar hij wilde er maar niet in. Hoe langer de wedstrijd duurde, hoe meer je dacht: Degene die de score opent, wint de wedstrijd. 

De 0-1 die MVV 10 minuten voor tijd maakte, voelde daarom als een mokerslag. Althans bij de fans, de spelers van Luctor lieten hun kop niet hangen. Ze rechtten hun rug en schakelden nóg een tandje bij. Wout (centrale man achterin) kreeg een briefje aangereikt van teammanager Patrick: "Mee naar voren" stond er op. Waar kenden we dat ook alweer van? Het was nu pompen of verzuipen, alle hens aan dek, vrouwen en kinderen eerst, het hele spreekwoordenboek kwam er aan te pas. Bij MVV werd een extra speler ingebracht in de persoon van de grensrechter. Teun ontsnapte aan zijn tegenstander maar werd teruggevlagd voor buitenspel hoewel hij wel een meter achter zijn verdediger stond toen de bal werd gespeeld. Dit tot groot ongenoegen van uw IWEKB-verslaggever die op één lijn met de grens stond. Maar de vlagger had nog meer troeven achter de hand. Met nog 5 minuten op de klok vlagde hij voor achterbal voor MVV toen een duel om de bal het laatst leek te zijn geraakt door een MVV'er. Collega vlagger Henri Leussink (van Luctor A1) die er met de neus opstond begreep de MVV-grensrechter wel: "Een man met clubliefde!" riep hij sarcastisch. De scheidsrechter moest er echter niets van hebben en besliste dat het een hoekschop voor Luctor was.

De hele luchtmacht van Luctor nestelde zich in de zestien en nam positie in. De hoekschop van Teun belandde met een mooie boog tussen penaltystip en 5 meterlijn waar Hein zich had opgesteld. Met een geweldige sprong viel hij de bal aan en kopte hij het leer onhoudbaar tegen de touwen. BAM 1-1! 

Een orkaan van vreugde barstte los op en om het veld. De gelijkmaker was dikverdiend, want deze wedstrijd verdiende geen verliezer. Twee teams hadden er een mooi en eerlijk gevecht van gemaakt en dan was een gelijkspel de enige juiste uitslag. Voor de jongens van Luctor voelde het niettemin als een overwinning.

We hebben nog niet bijgewerkte foto's die u allemaal HIERRR kunt bekijken.