Bij Victoria '28 wisten ze niet wat ze meemaakten. De harde kern van Luctor C1 drong in de rust van Victoria '28 C2 - Luctor C1 als een roedel uitgehongerde wolven de kantine binnen om daar in een mum van tijd de clubvoorraad gehaktballen naar binnen te werken. Er waren zelfs supporters bij die aan één bal niet genoeg hadden. (namen noemen we niet, maar hebben het over de zaakwaarnemer van Jesper). Toen de vraatzuchtige supportersgroep zich weer naar buiten begaf voor de tweede helft, schreef de uitbater van de snackhoek met een dikke stift BALLEN GEHAKT UITVERKOCHT op een groot stuk wit karton. Het is de blauwgele supportersschare vergeven dat ze zo huishielden in de kantine van Sportpark Wesselerbrink Zuid, hadden ze tenminste nog iets waar ze van konden genieten. De wedstrijd was namelijk niet om aan te gluren. Luctor verspeelde in de tweede helft bijna een 0-3 voorsprong en had zomaar met 4-4 gelijk kunnen spelen na een miraculeuze come-back van Victoria. Die blamage bleef Luctor uiteindelijk bespaard. Eindstand 3-4.
Dat was even puzzelen voor coach Huub. Grensrechter Koen was met een blessure uitgevallen en teamleider Mark kon ook niet invallen waardoor Huub noodgedwongen in de groeps-app een balletje moest opwerpen bij de achterban van zijn team. Er gingen bijna 3 uur voorbij maar er kwam geen reactie uit de groep. "Niet allemaal tegelijk" appte uw verslaggever toen maar quasi-ballorig in de hoop dat iemand de hint oppakte. Daarna.............. radiostilte. Het was inmiddels bedtijd maar Huub kon de slaap niet goed vatten. Zou hij dan van arren moede zelf de vlag ter hand moeten nemen?
Na een lange nacht woelen en draaien keek hij de volgende ochtend zittend op de wc toch maar weer even op zijn smartphone. Zou er zich iemand gemeld hebben? Helaas, nog steeds radiostilte. Met een zucht probeerde hij het nog één keer. "Niemand van de ouders kan dus?" tikte hij, en bleef nog even zitten wachten op het verlossende antwoord. Weer niks. Teleurgesteld trok hij de wc door, maar wacht.... hoorde hij dat nou goed door het geklater van de zich vullende stortbak heen? Zijn smartphone gaf een piepje. Het was de zaakwaarnemer van Sil die zich meldde. "Ik ga wel vlaggen Huub", meldde de voormalig topreservekeeper van SC Heracles. Hij deed het met frisse tegenzin dat vlaggen, want het is altijd gezeik langs de kant. Maar goed, als je je staande hebt weten te houden tussen persoonlijkheden als Ton Pattinama en Folkert Velten waarom zou ik me dan nog druk maken om een middagje vlaggen bij de C-tjes? En zo was het. Hij vlagde een anonieme - lees: vlekkeloze - wedstrijd.
Was er toch nog iemand in vorm op het veld. De tweeëntwintig acteurs op het veld bakten er namelijk niet zo veel van vandaag. Te koud om te voetballen wellicht. Niet dat er niks te zien was, er vielen liefst zeven goals, maar mooie aanvallen waren een zeldzaamheid. Maar de goals van Luctor mochten er wezen, eerlijk is eerlijk. De eerste van Ryan was een mooie knal in de rechterbovenhoek na goed kaatswerk tussen Teun en Casey.
De 0-2 kwam op een moment dat de Victoriaverdediging nog druk bezig was zich te positioneren voor een hoekschop van Luctor maar niet door had dat Dylan de bal al lang naar Teun had gespeeld. De frêle linkspoot speelde de bal meteen door naar de totaal vrijstaande Casey die simpel kon binnenschieten. Niet lang daarna schoot Casey zijn tweede van de middag binnen. Hij schoot knalde een vrije trap van grote afstand op goed geluk in de linker bovenhoek. Alhoewel op goed geluk? De keeper van Victoria was de kleinste speler van het veld (hij had in een E-pupillenteam niet misstaan) dus elke hoge bal op de grotemensengoal was bijna gegarandeerd een doelpunt.
Bij een 0-3 voorsprong leek het team van coach Huub het wel mooi te vinden, de wedstrijd zat immers in de tas. Ze speelden op hun gemakje de minuten vol tot de thee. Op dat moment hadden de twee uitbaters van de snackhoek van Victoria nog niet door wat hun te wachten stond. Maar dat duurde niet lang meer. Het rustsignaal van de scheidsrechter was tegelijk het startschot voor het voltallige uitvak van Luctor om zich in een draf naar de kantine te begeven. Hieronder ziet u de beelden van de angstaanjagende stormloop die volgde.
via GIPHY
Na de bestorming van de Victoriakantine en het vullen van de hongerige Luctormagen kon men er weer 35 minuten tegen. Was nodig ook, want Luctor C1 had er geen zin meer in. Ze stonden immers al voor met 0-3, waarom zou je je dan nog inspannen?
Nou misschien omdat het halverwege de tweede helft gewoon weer 2-3 stond? Je moet het Victoria nageven dat ze er in bleven geloven. Voor rust kwam er geen één uitgespeelde aanval uit hun voeten, maar nu was het zomaar ineens weer een wedstrijd omdat de Luctorverdediging er twee keer met de gedachten niet bij was geweest.
Een sensationele come-back van Victoria hing in de lucht. Had zomaar gekund, als Teun de voordelige marge niet weer terug had gebracht naar 2. Hij wist - net als Casey voor rust - uit een vrije trap te profiteren van het kleine postuur van de Victoriakeeper. Met een bekeken krul in de linkerhoek liet hij het arme ventje kansloos.
2-4, Huub kon weer even opgelucht ademhalen, maar veel korter dan hem lief was, want drie minuten later stond het warempel al weer 3-4. Er brak een hectische slotfase aan voor Luctor. Vrouwen en kinderen eerst. Met enig kunst en vliegwerk, wisten de jongens van coach Huub de driepunter over de streep te trekken. Eindelijk weer eens de volle winst na een reeks moeizame gelijkspelen, maar wat lieten ze het er op aankomen. Hopelijk hebben ze hun lesje geleerd voor volgende week tegen het lager geklasseerde NEO. En hopelijk leest de kantinebeheerder van NEO dit stukje ook, zodat hij alvast een voorraadje gehaktballen kan aanleggen.
Voor foto's van de wedstrijd en de bestorming van de kantine kunt u HIERRR klikken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten