Rick Klein Haarhuis schiet Reutum naar de kleuten

De mortiergranaat van Rick Klein Haarhuis velt de Reutumse goalie

18 Augustus in het jaar 2056. Een opa fietst met zijn kleinzoon Dani naast hem naar de Horstlaan. Het ventje mag voor het eerst een heuse voetbalwedstrijd voetballen bij de F-jes. Bij Luctor. Hij had de nacht tevoren bijna niet geslapen. Maar nu was het zover, eindelijk kon hij zeggen dat hij bij Luctor voetbalt, net als zijn opa Rick.

Als ze de parkeerplaats op draaien ziet Dani de grote blauwgele boog waar ze onderdoor kunnen fietsen. "Welkom op sportpark Klein-Haarhuis" staat er in grote letters geschreven.

"Goh Opa, het voetbalveld heeft dezelfde naam als ons, hoe kan dat dan?!"

--------------------------------------------------------------------------------------------------

7 Juni 2018  even voor negenen 's avonds, de wedstrijd Luctor 4 - Reutum 3 is in volle gang op sportpark De Horst. Het is de match van het jaar voor beide teams, want na negentig minuten zal één van de twee ploegen zich kampioen mogen noemen. Luctor heeft op basis van een beter doelsaldo genoeg aan een gelijkspel. Gadegeslagen door een paar honderd fans wordt er door de matadoren op het veld gestreden om elke grasspriet. In de eerste helft had Luctor het kampioenschap eigenlijk al kunnen beslissen. Het grossierde in kansen die op twee na werden verprutst. Dat deed Reuteum niet, twee kansen, twee goals.

Het was broeierig, geen weer om te voetballen eigenlijk, wel om te barbecuen. Dat was te merken aan de splers op het veld. Na rust vloeiden de krachten langzaam maar zeker uit de vermoeide bezwete lijven. Bij Luctor nog meer dan bij Reutum dat naar verluidt een ruime keuze aan spelers van Reutum 2 ter beschikking had. Jonge frisse gasten die 90 minuten plankgas kunnen gaan. Toen even na rust één van die Reutumse jonge honden na een verzorgde aanval over links de dorpsclub op voorsprong schoot, zag het er somber uit voor Luctor 4. Het motortje begon te sputteren, aanvallen op het Reutumse doel werden steeds zeldzamer. De bezoekers hadden de boel achterin goed op orde en waren niet van zins om de voorsprong nog uit handen te geven. Langzaamaan bekroop je als Luctorfan het gevoel dat dit niet het jaar van Luctor 4 zou worden maar van Reutum 3. Ze hadden het geprobeerd maar kwamen net te kort.

And then.... it happened....

Een verdwaalde bal ter hoogte van de middencirkel kwam voor de voeten van Rick Klein Haarhuis. In zijn ooghoek had de Luctormiddenvelder gezien dat de keeper van Reutum in tikkeltje te ver voor zijn goal stond. Klein Haarhuis aarzelde geen moment en schoot een granaat richting het Reutumse doel. Iedereen hield zijn adem in, want wat hij deed kon helemaal niet: schieten van zo'n metertje of 45. "Het zal toch niet waar zijn?" zag je de mensen denken. De bal moest nog minstens 35 meter afleggen maar de keeper van Reutum wist dat het foute boel was. Hij kon rennen wat hij wilde, en deed nog een poging om het naderende onheil af te wenden, maar het was tevergeefs. Als een mortiergranaat sloeg de bal van Klein Haarhuis het kampioensfeestje van Reutum aan gruzelementen. Een orkaan van vreugde barstte er los op en om het veld. Hier had Reutum niet meer van terug. Er moest nog meer dan twintig minuten gespeeld worden, maar wat de bezoekers ook probeerden, dit gaf Luctor niet meer weg. Toen het verlossende eindsignaal van scheidsrechter Kirschte eindelijk klonk, vlogen spelers en staf elkaar in de armen. "KAMPIOENUH, KAMPIOENUH....KAMPIOENUH, OLÉ OLÉ!!!"

Het zou nog lang onrustig blijven op het sportpark, wat nu nog "De Horst" heet.

We hebben natuurlijk ook foto's die u HIERRR kunt bekijken.