zondag 4 september 2016

Luctor D1 houdt schade beperkt tegen Doetinchemse reuzen

Sil met zijn directe tegenstander. Commentaar overbodig.
De eerste kennismaking met de Derde Divisie zullen de spelers van Luctor D1 zich nog lang heugen. Het team opende de competitie meteen met een uitwedstrijd bij DZC'68 in Doetinchem. Niet alleen de reis er naar toe was langer dan ze gewend waren. Dat gold ook voor de spelers van de tegenstander. De helft van hun uit de kluiten gewassen ploeg zou in een B-team niet misstaan, terwijl hun sterspeler Michel,  een reusachtige mddenvelder van Afrikaanse komaf, zo bij Luctor 2 had kunnen meedoen. Zowel vanwege zijn postuur, als ook zijn spel. De superatleet was de spil in het team van DZC. Al na 53 seconden had hij Tom verrast met een onhoudbare knal van buiten de zestien. Daarna bleef het lang 1-0 tot even voor rust toen DZC er - volkomen verdiend - nog twee bij maakte. Na rust gooide coach Robbie het roer om door Glenn achterin als extra verdediger in te zetten. Dit pakte goed uit. In de tweede helft bleef DZC'68 de dominante partij, maar Luctor slaagde er in om het doel schoon te houden. Dat was na de oorwassing in de eerste helft tegen deze formidabele ploeg, al een morele overwinning op zich.

Het was vroeg opstaan voor spelers en fans van Luctor D1. Verzamelen om 7:45 bij Luctor, had coach Robbie geschreven in de groepsapp. Dat waren de meesten niet meer gewend sinds de F. Tegenstander van vandaag was DZC'68 uit Doetinchem. Niet bepaald een club waar Luctor wekelijks over de vloer kwam. Eventjes googlen leerde dat de club uit de Achterhoek bepaald geen kleine jongen was. 1.350 leden waarvan hun A1 t/m D1 actief is op landelijk niveau. Wanneer je even doorklikte naar de teampagina van D1 was te lezen dat DZC in het bekertoernooi met 10-0 en 12-0 had gewonnen. De laatste wedstrijd was nota bene tegen Hoofdklasser FC Zutphen D1. Het was duidelijk dat Luctor D1 meteen in het diepe werd gegooid in hun seizoensopening.

Eenmaal aangekomen op Sportpark Zuid (Na een ietwat vertraagde reis, omdat de papa van Teun en coach Robbie al keuvelend een afslag op de TomTom over het zagen), werd Luctor meteen met de neus op de feiten gedrukt. Het DZC-team dat al bezig was met de warming-up bleek niet een selectie van B-jeugdspelers te zijn maar de tegenstander van Luctor D1. Dat was even slikken. Waar in eerdere wedstrijden Rogelio - de grootste speler van Luctor D1 - met zijn imposante voorkomen ontzag inboezemde bij zijn tegenstanders, waren de rollen nu omgedraaid. DZC had een blik opengetrokken met spelers die hun groeispurt al achter de rug hadden gehad.

Flinke jongens, die Achterhoekers
Hoe zou dat aflopen? Welnu, 53 seconden na de aftrap stond het al 1-0 voor de thuisclub. De goal werd gemaakt door hun absolute uitblinker Michel, spelend met nummer 16. Hij stak letterlijk met kop en schouders boven alle spelers op het veld uit. De arme Sil had de ondankbare taak hem het spel onmogelijk te maken. Het was onbegonnen werk. Hij stond als middenvelder opgesteld, maar met zijn zevenmijlslaarzen hoefde de grote donkere spelmaker maar een paar passen te zetten om het hele veld te bestrijken. Hij was dan ook overal te vinden. Karakteristiek was een moment in de tweede helft waar hij een bal de diepte in speelde, bedoeld voor hun linksbuiten. Deze reageerde wat laat waarop de nr 16 besloot zelf maar achter de bal aan te gaan. 15 grote stappen later was hij alweer in balbezit.



Afgezien van de ster van DZC was de rest van het team stuk voor stuk van uitstekend niveau. Goed voetbal ging gepaard met surplus aan fysieke kracht. Zelfs Rogelio was hier niet tegen opgewassen. In een duel werd hij door de razendsnelle en beresterke rechtsbuiten van DZC met een schouderduw als een bowlingkegel tegen het gras gewerkt. Luctor mocht in de eerste helft van geluk spreken dat ze de schade tot 3-0 hadden weten te beperken. Zelf was het slechts één keer echt gevaarlijk geweest, maar de goal van Dylan werd afgekeurd omdat de voorzet van Ryan al achter de achterlijn was geweest.

Het doelpunt van Dylan wordt afgekeurd


Toen het rustsignaal klonk, vreesden de meegereisde Luctorfans een verdere afstraffing in de tweede helft. De papa van Teun bleef vrolijk en grapte al dat hij hoopte op het "Wonder van Doetinchem". Hiervoor hoefde Luctor slechts vier keer te scoren, zo zei hij gevat. Het grote wonder bleef uit, maar met enige overdrijving kan wel worden beweerd dat Robbie met zijn ploeg in de tweede helft een klein wondertje heeft verricht. DZC slaagde er ondanks het veldoverwicht, niet meer in om te scoren. Glenn was door de coach naar achteren geschoven als extra slot op de deur. Dit pakte goed uit.

Luctor deed er alles aan om DZC het spel onmogelijk te maken. Dit deden ze met bewonderenswaardige inzet. Af en toe werden hierbij de randen van het toelaatbare opgezocht. Één keer ging Robin daar overheen. Met een veel te laat ingezette tackle maaide hij zijn tegenstander omver. Hij leek zelf ook te schrikken van de onbeholpen actie. De donkergele kaart die hij kreeg van de KNVB-scheidsrechter had ook zomaar een andere kleur kunnen hebben gehad. Het was een smetje op een voor de rest sportieve match.



Toen het eindsignaal klonk, haalde Luctor opgelucht adem dat het na rust geen verdere klappen had opgelopen. De spelers van DZC namen de felicitaties van hun tegenstander in ontvangst en daarmee was de eerste kennismaking met de Derde Divisie voor Luctor een feit. Een echte ontgroening was het geweest. Dat was niet erg, want tegen teams van het kaliber DZC moet de doelstelling van dit jaar (lijfsbehoud) niet worden zekergesteld. Dat moet de komende weken gebeuren in wedstrijden tegen teams als NEO, Tubantia, Sparta en Longa. Als Luctor er het niveau haalt als tegen NEO in de beker (3-0) dan kan het daar zeker stappen zetten naar handhaving.

Typisch beeld: Teun heeft nog even nodig om in zijn shirt te passen terwijl de nr 16 van DZC er al lang is uitgegroeid

Geen opmerkingen:

Een reactie posten