Drie keer is scheepsrecht voor Luctor D1

Na twee oefenwedstrijden waarin het nieuwe Luctor D1 flink had getraind op incasseringsvermogen, hadden ze nu wel een keer zin om aan de goede kant van de score te komen te staan. Tegen eersteklasser Rood Zwart moest het maar eens gebeuren. Voor coach Robbie was de jonge Deldense ploeg een perfecte sparringpartner om de offensieve kwaliteiten van zijn team aan het werk te kunnen zien. Anders dan tegen tweede divisionist Quick'20 kwam Luctor nu veel meer aan voetballen toe. 

Desondanks was Rood Zwart allesbehalve een walk-over. De bezoekers waren fysiek de mindere van Luctor maar compenseerden dit met een goede veldbezetting, gedisciplineerde verdediging alsook de intentie om steeds de voetballende oplossing te zoeken. De oefenmatch werd daardoor een veel meer gelijkopgaande strijd dan vooraf wellicht was verwacht. Pas in de laatste minuut van de eerste helft kon Luctor het niveauverschil tussen beide teams uitdrukken in een doelpunt: Na een heerlijke flankaanval uit het boekje, scoorde Casey met een echte spitsengoal. Het was na rust te zien dat de vermoeidheid in de benen sloeg bij met name de eerstejaars D-pupillen. Het publiek aan de kant genoot bij gebrek aan spektakel, meer van het vriendelijke lentezonnetje dan van het kalme schouwspel op het veld. Het enige doelpunt na rust kwam uit een penalty van Ryan, want overige uitgespeelde kansen moest je zoeken met een lampje. Eindstand 2-0.

Het voetbalseizoen 2015-2016 loopt zo zoetjes aan ten einde. Op Sportpark De Horst genieten de natuurvelden al van een welverdiende vakantie, alleen de kunstgrasmat wordt nog gebruikt voor oefenwedstrijden van de nieuwe selectieteams. Naast het veld is ook de kantine in zomermodus wat inhoudt dat spelende teams zelf voor de bardiensten moeten zorgen. Het echtpaar Stokkingreef was rondom de wedstrijd Lucor D1 - Rood Zwart D1 zo vriendelijk deze taak op zich te nemen. Hulde hiervoor!

Hulde aan Hendri!

Het traditionele gezamenlijke kopje koffie mag immers niet ontbreken.

Maar er was nog een verrassing. Vlagger Hendri had ook nog voor een grote schaal vers gesmeerde kadetjes met kaas en ham gezorgd. Nogmaals: Hulde! Luctoriaanse gastvrijheid op zijn best. Het weer was ook nog eens om door een ringetje te halen. Alle randvoorwaarden waren aanwezig om er een mooie voetbalochtend van te maken.

 
Voor het zover was, was het eerst tijd voor de tactische bespreking in het spelershome. Robbie had drie aanvalsvarianten voorbereid die hij met zijn team ging doornemen. Hij moest een keer opnieuw beginnen vanwege een laatkomer bij wie het nieuwe ritueel van wedstrijdbespreking in het spelershome (net als bij het eerste) nog niet helemaal was doorgedrongen. Robbie besloot daarom dat de boeteling de wedstrijd op de bank mocht beginnen, om zijn zonden nog eens te overdenken. 

"Ja kom binnen, lekker uitgeslapen?"

"Mag ik binnenkomen?"

De basisopstelling was hierdoor een beetje omgegooid. Linkermiddenvelder Teun nam de plek links naast Rogelio in. Het contrast tussen het imposante postuur van Rogelio en vlieggewicht Teun was groot. Dit werd nog eens geaccentueerd door de outfit van Teun die deze zomer op een dieet van eieren met spek, volle melk en testosteron gezet moet worden, wil hij straks goed in zijn D1-kloffie passen.

Eet je wel genoeg Teun?

Maar Teun wist "Wie niet sterk is, moet slim zijn". In plaats van zijn directe tegenstander van Rood Zwart te tackelen, keek hij steeds goed naar de bal en wachtte op het juiste moment om met een puntertje de bal via het been van de tegenstander over de zijlijn te tikken. Zo versierde hij talloze ingooien voor Luctor, tot genoegen van vlagger Hendri.  

Ook zijn teamgenoten waren goed bij de les. Achterin stond het goed en werd er niks weggegeven. Rood Zwart kwam bijna niet in de buurt van het doel van een foutloos keepende Kaan die inviel voor Tom die op D-kamp was. Slechts een enkele keer moest de gastkeeper ingrijpen op schoten uit de tweede lijn. Ook het spel naar voren van Luctor oogde verzorgd. Consequent probeerden de middenvelders vanuit balbezit een aanval op te bouwen. Daar hadden ze nog een hele kluif aan want Rood Zwart was niet van plan om over zich heen te laten lopen. Hun veldbezetting was optimaal waardoor Luctor maar sporadisch in de 16 meter van Rood Zwart te vinden was.

Andere teams zouden dan wellicht overgaan tot de lange bal, maar coach Robbie hield stug vast aan zijn filosofie van rondspelen. Dit is een stijlbreuk met het D1 van het afgelopen seizoen dat op een haar na kampioen werd in de hoofdklasse met een moderne variant van "kick-and-rush-voetbal". Deze laatste variant is geen optie voor het jonge D1 met 7 eerstejaars D-junioren. Daarvoor ontbreekt het de ploeg eenvoudigweg aan fysieke kracht. Voetballend zit er echter veel potentie in, waardoor de keus naar de nieuwe verzorgde speelstijl gauw gemaakt is.

Voor ongeduldige toeschouwers kan het soms wat langdradig overkomen, maar de fijnproevers weten deze speelstijl wèl op waarde te schatten. En als je maar lang genoeg wacht, komt de beloning vanzelf. Dit duurde tot één minuut voor het rustsignaal. Glenn kwam halverwege de helft van Rood Zwart in balbezit en zag in zijn ooghoek dat Koen was meegesprongen op de rechterflank, Glenn omspeelde zijn man en passte de bal op Koen precies in de loop mee. De krullende voorzet van Koen was de verdediger van Rood Zwart te machtig waardoor Casey vrij kon uithalen. Zijn volley vloog hard tegen de touwen: 1-0!

De kop was er af voor het nieuwe Luctor D1, in wedstrijd nummer 3 was eindelijk de hatelijke nul van het scorebord verdwenen. Een mooi moment om te rusten.

Na de thee probeerde Rood Zwart wat terug te doen. De Deldenaren deden dit feitelijk met dezelfde spelopvatting als Luctor. Geen lange ballen, maar spelen op balbezit en wachten op de kans. Dit leverde Rood Zwart een paar kansen op. De schoten van hun technische voorhoede misten echter de overtuiging of werden uitstekend gestopt door Kaan.

Luctor speelde in de tweede helft een tempootje lager, waarschijnlijk vanwege vermoeidheid. De meeste aanvallen gingen over links waar Glenn, die nog wel over een tweede adem beschikte, zijn directe tegenstander met zijn passeeracties en rushes keer op keer het nakijken gaf.

De wedstrijd kabbelde zo in een vriendelijk tempo naar het eindsignaal. Er werd nog één keer gescoord door Ryan die een penalty verzilverde nadat hij zelf met een flinke duw naar het gras was gewerkt.

Eindstand 2-0. Sprankelend was het nog niet maar Luctor speelde foutloos, bleef trouw aan zijn verzorgde speelstijl, hield tamelijk eenvoudig de nul en scoorde twee keer. Daar kan het vakantievierende Oranje nog een puntje aan zuigen.